مقایسه ی اثر شش هفته فعالیت هوازی در محیط خشکی و آب، بر توان انفجاری دختران جوان غیرفعال

هدف: توان انفجاری از طریق بهبود قدرت و سرعت ورزشکاران، منجر به ارتقا آمادگی جسمانی آنان میگردد، و به نظر می رسد که تمرین ورزشی در آب، بر افزایش توان انفجاری موثر باشد روش: تعداد 30 نفر دختر غیرورزشکار 25-18 سال به طور تصادفی به دو گروه 15 نفری آب و خشکی تقسیم شدند. آزمودنی ها، به مدت شش هفته، 3جلسه در هفته، و 45 تا 60 دقیقه در هر جلسه با 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب، به فعالیت هوازی پرداختند.پیش و پس از اجرای فعالیت هوازی، میزان حداکثر توان انفجاری آنها توسط از پرش عمودی (سارجنت) محاسبه گردید. جهت مقایسهی پیش و پس آزمون از تست t وابسته، و مقایسهی نتایج پس آزمون در آب و خشکی از تست t مستقل، با سطح p‹0/05، استفاده شد. تست آماری توسط SPSS نسخه 20 اجرا، و نمودارها توسط اکسل 2013 رسم گردیدند نتایج: پس از اجرای شش هفته تمرین هوازی در مقایسه با پیش از فعالیت، نتایج آزمون راگپورت در هر دو گروه تمرین در آب و خشکی، افزایش معناداری در حداکثر توان هوازی نشان داد p=0/001 در حالیکه مقایسه ی گروه های تمرینی در آب و خشکی تفاوت معناداری را در حداکثر توان هوازی، نشان نداد p=0/23 نتیجه گیری: به نظر می رسد که اجرای شش هفته فعالیت هوازی در آب و خشکی بر توان انفجاری موثر باشد، اما بین این دو محیط، تفاوتی وجود ندارد.

Keywords:

توان انفجاری , آب , خشکی