بررسی تحلیلی و تجربی تاثیر سرعت دورانی و نرخ پیشروی بر افزایش دما در سوراخکاری استخوان کورتیکال

سوراخکاری استخوان، یکی از بخش های ضروری در جراحی ارتوپدی می باشد. اگر دمای این فرایند بیشتر از 47°C شود، نکروز حرارتی اتفاق می افتد. در صورت وقوع نکروز حرارتی، تثبیت استخوان به خوبی انجام نمی ‎‎گیرد. به همین دلیل تحقیقات فراوانی برای کاهش نکروز حرارتی صورت گرفته است. در این مطالعه، با استفاده از یک مدل تحلیلی، افزایش دمای استخوان در حین سوراخکاری و در نرخ پیشروی و سرعت های دورانی مختلف بررسی شد. برای تایید نتایج تحلیلی، افزایش دماهای به دست آمده در مقایسه ی با فرآیند سوراخکاری استخوان فمور گاو، ارزیابی شد. با مقایسه ی نتایج، مشخص شد که بین نتایج تحلیلی و تجربی تفاوت وجود دارد، که مربوط می شود به تخمین نادرست سهم حرارت تولید شده که به استخوان وارد می شود. بنابراین مقادیر صحیح این سهم حرارتی، پس از مقایسه ی نتایج تحلیلی و عملی به دست آمد. در نهایت، این نتیجه حاصل شد که سهم حرارت به نرخ پیشروی و سرعت دورانی وابسته است و همچنین یک رابطه ی جدید برای آن ارائه شد. نتایج تجربی در بازه های بررسی شده نشان دادند که با افزایش نرخ پیشروی، دما کاهش می یابد و با افزایش سرعت دورانی، دما به صورت نوسانی تغییر می کند

Keywords:

سوراخکاری استخوان , نکروز حرارتی , پارامترهای سوراخکاری , مدل حرارتی