نقش تربیتی عبودیت در سلوک الی االله از دیدگاه قرآن و روایات

اصطلاح عبودیت و مفهوم سلوک الی االله، در قرآن بارها با عبارت های مختلف مطرح شده است. منظور از سلوک الی االله، رسیدن به مقام قرب الهی و کمال واقعی انسان به عنوان هدف نهایی آفرینش است. و مقصود از عبودیت این است که انسان همچون عبدی خاضع، تسلیم مولای خود یعنی خداوند باشد. این مقاله با روش مطالعه توصیفی- تحلیلی و استفاده از جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای، و با هدف بررسی نقش عبودیت در وصول به قرب الهی از دید گاه قرآن و روایات تدوین یافته است. بدین منظور، نخست هویت واقعی انسان که همان روح ملکوتی اوست از هویت پنداری او تفکیک و تبیین شد و رسیدن به قرب الهی، به عنوان مقصد نهایی او بیان گردید. سپس با بررسی آیات و روایات، اثبات گردید که عبودیت به عنوان نزدیک ترین راه سلوک الی االله می باشد. و نیز روشن شد که قرآن تنها به عبودیت به عنوان نزدیک ترین راه وصول به قرب الهی توجه نداشته، بلکه درصدد بیان راه های رسیدن به مقام عبودیت و نیز ثمرات عبودیت بودهاست.

Keywords:

قرب الهی , عبودیت , سلوک الی االله , هویت واقعی , هویت پتداری , قرآن و روایات