بررسی نظام آمد و شد معلولین حرکتی درگذرهای پیاده عرض خیابان

ساکنین مجتمع های زیستی به دلایل گوناگونی همچون آموزشی، اداری، تجاری، تفریحی، کاری ، ورزشی و نظایر آن روزانه چندین بار از یک طرف مسیر به طرف دیگر آن تردد می نمایند. این افارد گاهی در اثر این اقدام دچارتصادف شده و صرفنظر از خسارات مالی و روانی، صدمات جانی را متحمل می شوند. متاسفانه همچنان که آمار و ارقام نشان می دهد تعداد این نوع تلفات در کشورهای در حال توسعه همانند اغلب موارد تصادفات در رانندگی بسیار قابل توجه می باشد. این در حالی است که افراد معلول جامعه به رغم کم تحرکی بیش از سایر گروه های سنی و جنسی جامعه از مسائل و مشکلات عدیده موجود در جامعه شهری رنج می برند، به راستی چرا؟ گرچه پاسخ این سوال می تواند دامنه گسترده چون ضعف فرهنگی ترافیکی، نبود الگوهای رفتاری، ضعف آموزش عمومی، ضعف نظام اجرایی ، ضعف مدیریت ترافیک و نظایر آن را داشته باشد، لیکن آنچه که این مقاله به عنوان سوال محوری تعقیب می کند این است که آیا شهرهای ما به عنوان بستر آمد و شد دارای تجهیزات و تمهیدات مناسب برای نیازهای حرکتی گروه های سنی و جنسی مختلف و به ویژه گروه های معلولین جامعه می باشند؟ به طور قطع پاسخ این سوال با توجه به شواهد عینی و آمار و اطلاعات موجود چنانچه مثبت باشد، نه نظام اجرایی و اداری و نه نظام عملی و دانشگاهی فعالیت چندان درخوری در این ارتباط به انجام نرسانده اند. این مقاله در چهارچوب پاسخ به این سوال کلیدی به دنبال جایگاه نظام آمد و شد معلولین حرکتی در گذرهای پیاده عرض خیابان، انواع گذرهای عبور از عرض خیابان، محاسن و معایب هر یک ، نحوه توسعه و مکان گزینی آنها و نیز با توجه به واقعیات موجود اجتماعی و اقتصادی و همچنین سطح تکنولوژی جامعه ارائه گزینه یا گزینه های مناسب در راستای تسهیل آمد و شد افراد معلول جامعه (گرچه به صورت محدود) می باشد.

Keywords:

گذرهای پیاده , پیاده رو , گذر عبور از عرض خیابان , معلولین