ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و بالیدگی در پسران10 تا 16 سال

با توجه به اثرگذاری احتمالی سطح فعالیت بدنی بر وضعیت بیولوژیکی پسران به ویژه در سن رشد، هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سطح فعالیت بدنی با سطح بالیدگی در پسران 10 – 16 سال بود. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی و علی پس از وقوع میباشد. برای شروع پروژه ابتدا از طریق فراخوان 126 نفر از دانش آموزان مدارس شهرستان صومعه سرا برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند. تعداد دانش آموزان شاغل به تحصیل در این منطقه 9030 نفر بود که آزمودنی ها بصورت تصادفی براساس جدول مورگان انتخاب شدند. سپس، اندازه گیری های آنتروپومتریک از جمله قد ایستاده، قد نشسته، طول ساق، وزن و درصد چربی افراد انجام و بالیدگی آنها محاسبه شد. دوره زمانی بررسی سطح فعالیت بدنی برای هر فرد سه روز بود، که دو روز آن جزء روزهای مدرسه و یک روز آن جزء روزهای تعطیل بود. در دوره زمانی انجام پژوهش مچ بند از ساعت 8 صبح الی 22 شب، حتی در زمانی که در کلاسهای ورزشی شرکت میکردند باید در دست آزمودنی بسته میشد. پس از پایان سه روز، مچ بند به همراه برگه اطلاعات ثبت شده در خصوص میزان فعالیت بدنی (که توسط مچ بند Mi2 که از طریق برنامه Mi Fit ثبت شده بود در اختیار پژوهشگر قرار گرفت. شرکت کنندهایی که تعداد گام های آنها کمتر از 9000 بوده را افراد غیر فعال و شرکت کنندهایی که تعداد گام های آنها بیشتر از 9000 بوده ، به عنوان افراد فعال در نظر گرفته شده اند. جهت بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون کلموگروف اسمیرنف استفاده شد. سطح معناداری آزمون کمتر از سطح خطای 0/05 ملاحظه گردید و به دلیل غیرطبیعی بودن داده ها از آزمونهای ناپارامتریک اسپیرمن و یومن وایتنی برای تحلیل دادهها استفاده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد بین سطح فعالیت بدنی وسطح بالیدگی ارتباط معنا داری وجود نداشت.نتیجه گیری: با توجه به یافته های بدست آمده میتوان نتیجه گیری کرد احتمالا سطح فعالیت بدنی تاثیر معنی داری بر بالیدگی درپسران 10 تا 16 سال شهرستان صومعهسرا نداشته باشد. اما بین سطح بالیدگی و سطح فعالیت بدنی پسران در بازه سنی 12 تا 14سال شهرستان صومعه سرا این ارتباط معنیدار مشاهده شد

ارتباط بین سطح فعالیت بدنی و بالیدگی در پسران10 تا 16 سال Keywords:

سطح بالیدگی , فعالیت بدنی , سن تقویمی , سن جهش رشد قدی.