مروری کوتاه بر اصلاح میکروکپسول های پلی(اوره-فرمالدهید) برای بهبود کارایی سامانه های کامپوزیتی خودترمیمی

امروزه میکروکپسولی کردن مواد به طور گسترده در زمینه ها و صنایع مختلف از جمله کشاورزی، مواد غذایی و دارویی، پوشش ها و مواد آرایشی استفاده می شود. از مهم ترین کاربردهای میکروکپسول ها، تهیه کامپوزیت های پلیمری خودترمیم است. میکروکپسول های پلی(اوره-فرمالدهید) (PUF) به دلیل ویژگی های مناسب در تهیه این سامانه ها بسیار مورد توجه قرار گرفته اند. اما این میکروکپسول ها، در برخی موارد قابلیت برهم کنش مناسب با ماتریس پلیمری را ندارند. درنتیجه، موجب کاهش خواص مکانیکی ماتریس و همچنین جلوگیری از انتقال مناسب تنش واردشده به میکروکپسول ها (و درنتیجه کاهش عملکرد خودترمیمی) می شوند. اصلاح میکروکپسول ها به منظور بهبود برهم کنش های ماتریس-میکروکپسول و همچنین بهبود خواص آن ها، رویکرد موثری برای کم کردن مقدار کاهش خواص مکانیکی و انتقال بهتر تنش به میکروکپسول هاست. با توجه به مطالعات موجود در منابع روش های اصلاح میکروکپسول های PUF را می توان به 4 دسته کلی اصلاح با استفاده از عوامل جفت کننده سیلانی، در حین سنتز، با استفاده از نانوذرات و تهیه میکروکپسول های با پوسته چندلایه با استفاده از روش رسوب دهی لایه به لایه تقسیم بندی کرد. در این مطالعه، ابتدا مختصری درباره میکروکپسول ها و عوامل موثر بر کارایی آن ها، روش های کپسولی کردن و سامانه های خودترمیم بر پایه میکروکپسول ها مرور شده و سپس به طور ویژه، میکروکپسول های PUF و روش های اصلاح آن ها بررسی می شود.

Keywords:

روش های اصلاح شیمیایی , میکروکپسول های پلی(اوره-فرمالدهید) , خواص مکانیکی , مواد خودترمیم , کامپوزیت های پلیمری