نقش سرمایه اجتماعی در ارتقاء فرهنگ زیست محیطی مسئولانه گردشگران؛ پارک چیتگر تهران

هدف اصلی این پژوهش، تبیین نقش سرمایه اجتماعی در ارتقاء فرهنگ زیست محیطی مسئولانه گردشگران باتاکید بر پارک چیتگر منطقه 22 تهران میباشد. محدوده مکانی تحقیق حاضر در پارک چیتگر شهر تهران صورت گرفته است و روش تحقیق این تحقیق، توصیفی-تحلیلی بوده و با بازدید میدانی؛ ضمن مشاهده وضعیت محدوده مورد مطالعه، با استفاده از شاخصها و آمارها، اقدام به توزیع پرسشنامه به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده در بین مراجعه کنندگان و گردشگران پارک چیتگر نمودهایم. محدوده زمانی انجام تحقیق در تیر ماه سال 1399 میباشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و بر اساس حجم ورودی مراجعه کنندگان به پارک چیتگر به تعداد 377 نفر به دست آمد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شدهاست که نتیجه این آزمون عدد 0.814 بود. داده های مستخرج از پرسشنامه در محیط نرم افزاری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. میزان سرمایه اجتماعی گردشگران پارک چیتگر تهران؛ در مولفه اعتماد اجتماعی 37 درصد متوسط، در مولفه انسجام اجتماعی 37 درصد متوسط و در مولفه مشارکت اجتماعی 45 درصد کم و خیلی کم میباشد. میزان رفتار مسئولانه زیست محیطی گردشگران پارک چیتگر تهران؛ در مولفه های حفاظت از گونه جانوری 48 درصد، حفاظت از پوشش گیاهی 46 درصد، میزان التزام به هنجارهای محیطزیستی 44درصد و مصرف بهینه انرژی 36 درصد زیاد و خیلی زیاد؛ در مولفه های نگرش زیست محیطی 40 درصد و بازیافت 37 درصد متوسط و در مولفه های انرژی پاک 7 درصد و استفاده از وسایل تجدیدپذیر 36درصد کم و خیلی کم میباشد. نتایج نشان داد بین سرمایه اجتماعی و رفتار مسئولانه زیست محیطی رابطه مستقیم و مثبت وجود دارد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , محیط زیست , فرهنگ زیست محیطی مسئولانه گردشگران , پارک چیتگر تهران