بازیافت نخاله ها و دور ریز های ساختمانی و تاثیر آن در معماری و زندگی پسا کرونا

در دورانی که شاهد تخریب های حاصل از گسترش شهرنشینی ونیاز به مسکن های چندین طبقه بیشتر از هر زمان دیگراحساس میشود.همزمان با افزایش آلاینده ها و آلودگی هایزیست محیطی مواجه هستیم.در این بین روز به روز به حجم بیکاری در کشور ها افزودهمی شود. اما در دورانی قرار داریم که این معضل به علتبیماری کرونا یک معضل حاد جهانی شده است و کثیری ازکمپانی های بزرگ جهانیرا به تعطیلی کشانده است. و در اینبین به علت مبارزه با بیماری کوید- 19 حجم پسماند هایبیمارستانی بر آلودگی های زیست محیطی و نخاله هایساختمانی افزون شده است به طوری که اگر یک روش مدیریتیصحیح اعمال نشود با یک فاجعه رو به رو خواهیم بود.حجم زیاد دورریزهای ساختمانی ناشی از فعالیت های عمرانی ومعماری (ساخت و ساز، تعمیر، تخریب و نوسازی) موجب بروزمشکلات زیادی از جمله مشکلات زیست محیطی شده است. با توجهبه محدودیت منابع طبیعی کره زمین و حفظ محیط زیست، بهینه ترین راهکار استفاده مجدد از دورریزها و نخاله ها است.مدیریت مصالح قابل بازیافت دورریز ساختمانی از مهم ترینراهکارهای اقتصادی درکشورهای دنیا است؛ زیرا ضمن کاهشمیزان ضایعات بر استفاده مجدد و بازیافت آن تاکید دارد.این پژوهش با هدف مدیریت مصالح قابل بازیافت دورریزساختمانی به تدوین مبانی نظری مدیریت دورریزهای ساختمانیو بررسی تجربیات جهانی در این زمینه می پردازد.

Keywords:

بازیافت , نخاله ساختمانی , مدیریت , معماری