بررسی نقش اقلیم در شکل گیری فرم ساختمان های معاصر (نمونه موردی: شیراز)

شهر شیراز به عنوان مرکز استان فارس در دشتی تقریبا مستطیل شکل در جنوب کشورایران قرار گرفته است که دارای آبو هوای گرم و نیمه خشک است آنچه در ترکیب معماری و بافت شهرهای ایران از جمله شیراز میتوان مشاهده کرد ایناست که عامل آب وهوا در دادن شکل منطقی به بافت شهر و ترکیب معماری این ناحیه نقش عمده ای داراست و به عنوانمهمترین شهر بخش جنوبی ایران، دارای معماری خاصی می باشد. شرایط محیطی و فرهنگی این شهر و تاثیر آنها درساخت بنا، باعث شده تا معماران شیراز علاوه بر بعضی نکات که در دیگر شهرهای ایران در مورد ساختمان بناها در نظرگرفته اند، بر درون گرایی بنا نیز تاکید داشته باشند و از مصالح خشتی برای بنای دیوارها و از سیستم تیرپوش در ساختپوشش ها استفاده کنند؛ به طوری که ترکیب زیبایی از سنگ، آجر و چوب در بناهای این شهر و متاثر از شرایط محیطیمنطقه متجلی است هدف از این پژوهش آگاهی از عوامل و عناصر اقلیمی شهر شیراز، جهت گیری ساختمان ها و فرمساختمان های معاصر، شناخت مصالح ساختمانی مناسب وغیره می توان تدابیری اندیشید تا ساکنان احساس راحتی وآسایش بیشتری کنند و با مصرف کمترین انرژی بتوانند گرمایش و سرمایش مورد نیاز مسکن خود را تامین نمایند اینپژوهش در راستای هدف تعیین شده به روش کاربردی وبر اساس گرداوری اطلاعات تحقیق توصیفی _تحلیلی می باشد ودرجمع اوری اطلاعات از دو روش اسنادی (کتابخانه ای) ومیدانی (مشاهده ای) استفاده شده است.

Keywords:

اقلیم , معماری معاصر , معماری سنتی , سوخت فسیلی , انرژی های تجدیدپذیر