اثر بخشی بازی درمانی بر افزایش حافظه کوتاه مدت شنیداری و دیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر بخشی بازی درمانی بر افزایش حافظه کوتاه مدتشنیداری و دیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر شهرستان تاکستان در سال97-98 بود.طرح این پژوهش در قالب یک پژوهش نیمه آزمایشی گروه گواه و در چهارچوب یک طرح پیش آزمون و پس آزمون برای دو گروه آزمایش و گواه اجرا شد.بدین منظور، 40 دانش آموز کم توان ذهنی از میان دانش آموزان مدرسه استثناییامید شهرستان تاکستان (با دامنه سنی هفت تا 10 سال؛ ضریب هوشی 50 تا 75) بهروش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پس از همتاسازی به دو گروه آزمایش وگواه به صورت تصادفی تقسیم گردیدند. داده ها با استفاده از خرده آزمون ارقام و توالیحرف و عدد و نمادیابی وکسلر 4 کودکان (حافظه کوتاه مدت) جمع آوری شده و پساز اتمام بازی درمانی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد و با استفاده از تحلیلتجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان می دهد (P<0/05) تجزیه وتحلیل گردید. نتایج نشان می دهد که بازی درمانی باعث افرایش حافظه شنیداری و دیداری کودکان کم توان ذهنی آموزش پذیر می شود؛ بنابراین، در برنامه ریزی های آموزشی برای این کودکان میتوان از بازی های حرکتی در دو مدل شینداری و دیداری جهت تقویت حافظه کوتاهمدت استفاده کرد.

Keywords:

بازی درمانی , حافظه شینداری و دیداری , کودکان کم توان ذهنی