تاثیر روانشناسی مثبت نگر بر تاب آوری و خلق و منش در کودکان دختر دبستانی

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روانشناسی مثبت نگر بر تابآوری و خلق و منش انجام شده است. نوع پژوهش از نظرهدف، کاربردی و از نظر روش ، آزمایشی طرح پیش آزمون- پس آزمون است .جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دخترپایه پنجم و ششم ابتدایی شهرستان هشتگرد بوده که با روش خوشه ای تعداد 50 نفر در دو گروه آزمایش و گواه به عنواننمونه انتخاب شدند و آموزشهای روانشناسی مثبت نگر بر اساس پروتکل درمانی سیگمن (2009) در 8 جلسه بر روی گروهآزمایش اجرا شد. ابزار جمعآوری اطلاعات شامل پرسشنامه تابآوری کونور و دیویدسون (2003) و پرسشنامه خلق و منشکلونینگر (1996) بوده است. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل نشان داد که آموزش های روانشناسی مثبتنگر بر روی تاب آوری و خلق و منش دانش آموزان دبستانی هشتگرد تاثیر معناداری (p> 0/005) داشت.

Keywords:

تاب آوری , خلق و منش , روانشناسی مثبت نگر