بررسی اثربخشی آموزش تمایز یافتگی بر سبک های ابراز و مهار خشم کودکان دوره ابتدایی شهرستان پاکدشت

هدف تحقیق حاضر بررسی اثربخشی آموزش تمایزیافتگی بر سبک های ابراز و مهارخشم کودکان دوره ابتدایی بود. این پژوهش از نوع کاربردی و از نظر روش پژوهش ازنوع تجربی (پیش آزمون – پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیهکودکان دوره ابتدایی شهرستان پاکدشت، که در سال تحصیلی 1398 مشغول بهتحصیل بوده و تعداد آنها 1000 نفر می باشد. که از بین آنها 40 نفر به روش نمونهگیری خوشه ای انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترلگمارده شدند. برای گرداوری داده ها از پرسشنامه (پرسشنامه سیاهه ی بروز حالتخشم اسپیلبرگر ماره 2) استفاده شد. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش وکنترل، آموزش تمایز یافتگی بر روی گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک ساعته اجراگردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. داده هایبدست آمده با استفاده از روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. نتایج حاصل از این تحلیل حاکی از آن بود که برنامه ی مهارت تمایز یافتگی درسبکهای ابراز ومهار خشم کودکان (F(1.36)=35/17, P=0/001, partial ƞ2=0/49) تاثیرگذار بوده است. به طور کلی میتوان گفت آموزش مهارت تمایز یافتگی می تواند در افزایش سبکهای ابراز ومهار خشم کودکان کمک نماید و منجر به عملکرد بهتر آنها در این موقعیت ها گردد.

Keywords:

آموزش تمایز یافتگی , سبک های ابراز ومهار خشم کودکان