ارزیابی نقش فضاهای چند عملکردی در ارتقاء خلاقیت کاربران مسکن

به طور معمول معماران به دلایل مختلفی برای حفظ موقعیت خود تلاش دارند تا اقدام به انحصاری کردن حرفه خود کنند و نقش کاربر را بی ارزش نمایند. با این حال تعدادی از معماران نقش کاربر را در تدوین معماری، موثر می دانند. طرح هایی که خواهان انفعال و تابعیت محض کاربران هستند باعث یکنواخت شدن فضا و انفعال کاربر می گردند و از بروز رفتارهای خلاقانه در کاربران جلوگیری می کنند. امروزه اهمیت مسکن دوچندان شده است چون که زمان حضور افراد در خانه برای کارهایی چون استراحت، کار کردن و یا آموزش پیش از پیش شده است. در این راستا نقش فضاهای چند عملکردی در مشارکت کاربر در تکمیل و تفسیر شخصی از فضا بسیار مهم است زیرا فرمی که دارای عملکردی معین باشد، خلاقیت و آزادی در استفاده از فضا را از کاربر می گیرد. این پژوهش با هدف ارتقاء خلاقیت کاربران، به دنبال ارزیابی نقش فضاهای چند عملکردی به عنوان مولفه ای اساسی و چگونگی تحقق آن در مسکن تدوین شده است. سوال اصلی این است که فضاهای چند عملکردی چطور می توانند سبب پرورش کاربران خلاق گشته و آنها را برای ساخت معنای خود به عنوان استفاده کننده از فضا ترغیب نمایند این پژوهش با روش کتابخانه ای و با مطالعه موردی بر روی خانه diagoon به عنوان نمونه برجسته ای برای عملی کردن ایده این پژوهش درباره چند کارکردی بودن عناصر معماری در خانه ، جهت بحث در مورد زمینه های طراحی فضاهای چند عملکردی در مسکن و چگونگی شکل گیری خلاقیت کاربر شکل گرفته است. نتایج تحلیل این اثر نشان می دهد که معمار با ناتمام گذاشتن طرح، فرمی چند عملکردی به فضاها و عناصر بخشیده و توانسته با ایجاد محرک هایی، یک راه حل بهینه برای تقویت خلاقیت کاربر ارائه دهد. فضاهایی که می توانند به هر منظوری با توجه به سلیقه کاربران مورد استفاده و بهره برداری قرار گیرند.

Keywords:

معماران , کاربر , فضاهای چند عملکردی , ارتقا خلاقیت