بررسی و تعیین کیفیت هوای اهواز با استفاده از شاخص آلودگی هوا طی دوره آماری 1392-1389

امروزه بسیاری از شهرهای مهم دنیا با مشکلات زیست محیطی مواجه هستند، که در راس آن وضعیت نامطلوب کیفیت هواست. در این میان کیفیت هوای شهری با توجه به اثر قابل ملاحظه ای که بر آب و هوا، محیط زیست و سلامت انسان دارد، به طور فزاینده ای نگران کننده است. هدف از این مطالعه بررسی و تعیین کیفیت هوای شهر اهواز با استفاده از شاخص آلودگی هوا طی دوره 4 ساله (13921389) می باشد. جهت انجام این تحقیق که توصیفی- تحلیلی است؛ از داده های شاخص استاندارد آلودگی هوا (PSI) برای بررسی کیفیت هوای شهر اهواز در طول دوره آماری 1392- 1389 به صورت ماهانه و فصلی استفاده شد. سپس در صد فراوانی شاخص آلودگی هوا (PSI) از نظر غلظت آلاینده ها به صورت ماهانه و فصلی محاسبه شد. نتایج نشان داد که در مجموع طول دوره 4 ساله، درصد فراوانی شاخص آلودگی هوا از نظر غلظت آلاینده ها با معیارهای خوب، سالم، ناسالم، بسیار ناسالم و خطرناک 11/ 3، 34 / 79 ، 35 / 9، 5 / 65 و 12 / 36 درصد می باشد، به طوری که بیشترین و کمترین موارد درصد فراوانی از نظر غلظت آلاینده ها، بر اساس فصل و ماه با معیار خوب ( 0 - 50 ) به ترتیب مربوط به فصل پاییز (/15 / 3 ) و تابستان (3٪) و ماه آبان (20) و مرداد (0٪) می باشد، از نظر معیار خطرناک نیز بیشترین و کمترین موارد در صد فراوانی به ترتیب مربوط به فصل بهار (20٪) و پاییز (4٫3٪)، ماه خرداد (25٫8 ٪ ) و آبان (0٪) می باشد. درصد کل فراوانی روزهای خارج از استاندارد ( g / m2 100<) در طول دوره 4 ساله 53 / 91 درصد مشاهده شد.

Keywords:

آلودگی هوا , کیفیت هوا , شاخص آلودگی هوا , اهواز