بررسی تحلیلی عیوب موجب فسخ نکاح در فقه امامیه و قانون مدنی ایران

در فقه امامیه و حقوق مدنی ایران وجود برخی از عیوب در زوجین موجبات حق فسخ نکاح را برای دیگری فراهم می آورد. دامنه این عیوب در مذهب امامیه شامل جنون ، خصاء ،عنن، جذام ، برص ،قرن ،عرج و نابینایی از هر دو چشم می باشد ؛ از این میان عیوب، جنون مشترک بین زوجین بوده و در صورت ابتلاء هر یک از آنها ، طرف دیگر می تواند از حق فسخ استفاده نماید و سایر عیوب مختص شوهر یا زن می باشد .این عیوب به گونه ای است که الزام زوجین برای دوام زندگی نادرست است زیرا یکی از مقاصد اصلی ازدواج روابط زناشویی مطلوب است که با وجودبعضی از عیوب مذکور چنین مقصودی حاصل نخواهد شد بنابراین قانون مدنی که تابع نظر مشهور فقهاء می باشد جق فسخ را با شروطی به رسمیت شناخته است. مبنای این حق روایات صحیحی است که از امامان شیعه در این زمینه وارد شده و قاعده لاضرر نیز که هر نوع ضرر دیدن و ضرر رساندن به دیگری را نفی می کند، موید این حق می باشد . برخی از نویسندگان نیز به ادله عقلی استناد نموده اند. مقاله حاضر از نوع پژوهشهای بنیادی میباشد که با روش توصیفی تحلیلی و با شیوه کتابخانهای به بررسی مباحث عیوب نکاح در فقه امامیه و قانون مدنی ایران پرداخته است.

Keywords:

نکاح , عیب , فسخ , طلاق , فقه امامیه , قانون مدنی.