نقش سیمرغ در ادبیات ایرانی و نمود آن در هنر و معماری اسلامی ایران(ازدورن ساسانیان تا صفویان )

می توان ادبیات عرفانی را وسیله ای برای انتقال مفاهیم عرفانی به معماری دانست.برای درک هویت ایرانی و اسلامی معماری ایران می بایست ارزشهای تاثیرگذار برآن را شناسایی نمود و نوع این تاثیر گذاری را بررسی کرد . ادبیات و بخصوص ادبیات عرفانی به عنوان حلقه پیوند محکم بین فرهنگ و هنر یکی از تاثیرگذارترین ارزش ها بر معماری ایرانی میتواند باشد که موجب انسجام هنرهای مختلف ازجمله معماری گشته ا ست در این پژوهش سعی برآن است تا با گردآوری های ا سنادی وکتابخانه ای به تحلیل و تو صیف رابطه ادبیات بر معماری پرداخته شودو به عنوان نمونه ، تغییرات ا سطوره سیمرغ در روند تدریجی از آثار ادبی حماسی به ادبی عرفانی بررسی گردد ونتیجتا دریافت شود که تاثیرات این تغییر در باورها و ادبیات مردمان بر معماری به چه شکلی نمود پیدا کرده است.که میتوان مشاهده نمود تاثیر شعر و ادبیات بخصوص ادبیات عرفانی که مورد پسند مردم در دوره های تاریخی بلاخص زمان تیموریان بوده است، چگونه از سمت طراحی پر زرق و برق سیمرغ در ظروف سفالی و جام ها و کتیبه های حما سی در کاخ های سا سانی به تدریج به سمت طراحی بی الایش تر آن در مساجدصفویان حرکت کرده است و سیمرغ در طرح های معماری در طی تاثیرات تغییر باورها درادبیات، دچار تغییر می شود.

Keywords:

ادبیات , هنر و معماری اسلامی , سیمرغ , طرح و نقش