هیدروژئوشیمی آب زیرزمینی دشت میمه اصفهان و بررسی روند تغییرات یونی

دشت میمه از جمله دشتهای استان اصفهان می باشد که آبخوان آن با افزایش شوری مواجه بوده و در برخی نقاط دارای آب زیرزمینی غیر قابل شرب می باشد. جهت بررسی هیدروژئوشیمی آب زیرزمینی دشت میمه از 14 نقطه از سطح دشت در 2 فصل مرطوب و خشک نمونه برداری صورت گرفت. نتایج حاصل از بالا بودن غلظت یونی در بیشتر نقاط حکایت می کند. میانگین Na+, Cl، TDS Mg+2، درآبخوان منطقه از معیارهای کیفی بالاتر می باشد و بیشتر یون های نسبت به استانداردهای جهانی در شرایط نامناسبی قرار دارند. تغییرات یونی طی دو فصل در بعضی ایستگاه ها بیشتر محسوس می باشد، بطوری که میانگین هدایت الکتریکی در فصل مرطوب 2186μs/cm بوده که این مقدار در فصل خشک به 2445μs/cm رسیده است و روند تغییرات در میزان SO TDS, pH و دیگر یونها نیز وجود دارد. این تغییرات در نقشه های هم مقدار که برای تمامی یونها در دو فصل خشک و مرطوب توسط برنامه سورفر تهیه شده است، کاملأ مشهود می باشد. در بیشتر یونها روند تغییرات غلظت از سمت شرق دشت به سمت غرب دشت در حال افزایش می باشد. به نظر می رسد با شرایط موجود این افت کیفی آب زیرزمینی دشت در سالهای آینده تداوم داشته باشد و کنترل برداشت از آبخوان توسط چاه های کشاورزی و تعادل سازی در آبخوان با احداث سایتهای تغذیه مصنوعی و سدهای زیرزمینی از جمله راهکارهای جلوگیری از افت کیفی شدید در آب زیرزمینی دشت میمه می باشد.

Keywords:

دشت میمه , کیفیت آب زیرزمینی , هیدروشیمی , استانداردهای جهانی