تاثیر قابلیت های بازاریابی در حوزه صادرات و نوآوری بر ابعاد عملکرد صادرات با تعدیل گری رقابت ناکارآمد (مورد مطالعه: شرکت های صنایع دستی و هنری)

وابستگی اقتصاد ایران به درآمد نفت و فرآورده های نفتی یکی از مشکلات اساسی است که همواره در برنامه های توسعه کشور برای رهایی از آن، سیاست ها و راهکارهای مختلفی در نظر گرفته شده است و توسعه صادرات غیرنفتی یکی از این موارد است. آنچه در این میان مهم است بررسی عوامل موثر بر صادرات و تعیین متغیرهای مهم و سپس سیاست گذاری مناسب بر اساس نتایج حاصله در جهت تحقق توسعه صادرات کالا و خدمات می باشد. هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر افزایش صادرات صنایع دستی و هنری است. جامعه آماری این پژوهش شامل تولیدکنندگان و صادرکنندگان صنایع دستی چهار استان تهران، شیراز، گرگان و سمنان می باشد و حجم نمونه با توجه به فرمول کلاین حداقل 200 نفر در نظر گرفته شد. روش تحقیق از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و برای جمع آوری داده ها از روش نمونه گیری در دسترس با استفاده از ابزار پرسشنامه، مشتمل بر 32 گویه استفاده شده است. جهت آزمون داده های جمع آوری شده، روش مدل سازی معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار اسمارت پی ال اس مورداستفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن است که قابلیت نوآوری محصولات صنایع دستی و استفاده از قابلیت بازاریابی و اصول بازاریابی بر عملکرد صادراتی و همچنین بر ابعاد عملکرد صادراتی تاثیر مثبت دارد و متغیر رقابت ناکارآمد به عنوان تعدیل گر بین قابلیت بازاریابی و عملکرد صادراتی نقش ایفا می کند.

Keywords:

قابلیت بازاریابی , محصولات صنایع دستی , قابلیت نوآوری , عملکرد صادراتی , رقابت ناکارآمد