اعتماد به دولت و تاثیر آن در مدیریت بحران کرونا (با تاکید بر نقش هماهنگی فرهنگ سیاسی مردم و نخبگان سیاسی ایران در تقویت همدلی و همزبانی دولت و ملت)

سلامت صرفا موضوعی در حوزه پزشکی و درمانی نیست، بلکه ابعاد و وجوه فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی دارد و از این عوامل تاثیر می پذیرد. یکی از عوامل تعیین کننده در زمینه شیوع و کنترل بیماری های مختلف در سطح کلان، ساختار سیاسی جامعه است. در این مورد خاص، اعتماد مردم به دولت اهمیت بیشتری پیدا می کند که ریشه در عوامل مختلفی دارد. یکی از این متغیرها، فرهنگ سیاسی نخبگان و مردم است که صاحبنظران بسیاری به بررسی نقش آن بر ثبات و دگرگونی های سیاسی- اجتماعی جامعه و نظام سیاسی پرداخته اند. این پژوهش با استفاده از روش اسنادی و کتابخانه ای به مطالعه هماهنگی و یا عدم هماهنگی فرهنگ سیاسی مردم و نخبگان جامعه ایران پرداخته است تا بدین وسیله امکان همدلی و همزبانی دولت و ملت و بالطبع مقابله بهتر با بیماری های واگیردار را مورد بررسی قرار دهد. بنا بر نتایج این تحقیق، از آنجا که فرهنگ سیاسی ایران تابعیتی و منازعه گرا بوده و با خصائصی همچون فرهنگ آمریت و اقتدارگرایی، توهم توطئه، عدم تساهل، خشونت، سیاستگریزی و عملزدگی و بیاعتمادی سیاسی شناخته میشود، بنابراین امکان ایجاد و یا حفظ همدلی و همزبانی دولت و ملت دشوار است. با نظر به این که جامعه پذیری سیاسی موجبات فعال شدن ذهن فرد را فراهم می آورد که در این فرایند مستمر یادگیری افراد ضمن آشناشدن با نظام سیاسی از طریق کسب اطلاعات و تجربیات به وظایف، حقوق و نقشهای خود در جامعه پی می برند، در انتهای پژوهش پیشنهاداتی در راستای تقویت همدلی و همزبانی دولت و ملت ارائه گردیده است.

Keywords:

فرهنگ سیاسی , اعتماد به دولت , مقابله با کرونا , جامعه پذیری سیاسی , نخبگان , دولت , ملت