بررسی و تحلیل تجارب جهانی تدوین قوانین احیاء رودخانه ها

رودخانه های شهری یکی از مهم ترین ساختار طبیعی در شهرها هستند که همواره در معرض تهدید توسعه شهری قرار می گیرند. یکی از ابزارهای حفاظت رودخانه های شهری وضع قوانین و مقراتی برای حفاظت و نحوه بهره برداری از این رودخانه ها است. در این تحقیق برای دستیابی به یک چهرچوب اولیه برای این مهم به بررسی تطبیقی قوانین مربوط به ساماندهی و احیاء رودخانه ها در کشورهای مختلف جهان پرداخته شده است. هدف ، استخراج اموزه های لازم از این تجارب در راستای بهره گیری از این قوانین برای تدوین چارچوب های ساماندهی و احیاء منظر رودخانه ها در شهر تهران می باشد. استفاده از قابلیت های رود خانه های شهری در ارتقاء کیفیت محیطی و همچنین ایجاد فضاهای تفرجگاهی، موضوعی مهم و مورد توجه در طراحی منظر میباشد. با توجه به توسعه روز افزون مناطق شهری و ساخت و ساز چشم گیر آن ضرورت طراحی مناسب چنین فضاهایی از دو جنبه ساماندهی و احیا و جلوگیری از تخریب بیشتر و همچنین ایجاد مکانی با کیفیت به عنوان تفرجگاه های طبیعی در شهر حایز اهمیت است. در کلانشهرها و شهر تهران این موضوع به دلایل مختلف از اهمیت بیشتری برخوردار است یافته های این پژوهش نشان می دهد شاخص های مدیریت سیلاب، حفاظت، محیط زیست گیاهی و جانوری، مالکیت ها و مدیریت آب، آلودگی آب، سودآوری و مباحث اقتصادی مهمترین موارد مورد توجه در تدوین قوانین مربوط به احیاء رودخانه ها می باشد

Keywords:

رود دره , ارزش های طبیعی , زیرساخت منظر , قوانین بالادستی , حفاظت و احیاء