بررسی اثربخشی امربه معروف و نهی ازمنکر بر همدلی و سازگاری اجتماعی (مطالعه موردی: دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان میناب)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی امربه معروف و نهی ازمنکر بر همدلی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه دوم شهرستان میناب با روش نیمه آزمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان میناب است که برای انتخاب نمونه، با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، ابتدا از 100 نفر از آنان پیش آزمون به عمل آمد و پس از تصحیح پرسشنامه های پیش آزمون، 40 نفر (20 نفر گروه آزمایش و 20 نفر به عنوان گروه گواه یا کنترل) انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه 21 سوالی همدلی مارک دیویس (1983) و پرسشنامه روانی کالیفرنیا کلارک و همکاران (1953) 40 سوالی که مرتبط با سازگاری اجتماعی اند، استفاده شد. در این پژوهش، پایایی پرسشنامه همدلی و سازگاری اجتماعی با روش آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 81/0 و 88/0 به دست آمد. در تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون باکس و تحلیل کوواریانس استفاده شد.نتایج نشان داد که آموزش امربه معروف و نهی ازمنکر بر همدلی و سازگار اجتماعی دانش آموزان اثری معنادار دارد.

Keywords:

امربه معروف , نهی ازمنکر , همدلی , سازگاری اجتماعی