تاثیر سبک های رهبری بر رفتار نوآورانه: نقش تعدیل گر درگیری شغلی

زمینه و هدف: رهبری عاملی کلیدی در سازمان است که بر ترویج رفتار نوآورانه کارکنان متناسب با دگرگونی های شغلی تاثیرگذار است. پژوهش حاضر به مطالعه تاثیر سبک های رهبری بر رفتار نوآورانه با نقش تعدیل گری درگیری شغلی پرداخته است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نگاه روش توصیفی- پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان شاغل در یکی از سازمان های صنعتی حوزه دفاعی است که از میان آن ها 218 نفر از آن ها با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده است. به منظور تحلیل داده ها از روش مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته ها: سبک های رهبری تحول آفرین و رابطه ای از بیشترین تاثیر مثبت بر رفتار کاری نوآورانه کارکنان برخوردارند. همچنین درگیری شغلی روابط بین سبک های رهبری و رفتار نوآورانه کارکنان را تعدیل می کند. نتیجه گیری: توسعه قابلیت ها و سبک های رهبری تحول آفرین و رابطه ای در میان مدیران سازمان مورد مطالعه می تواند توانایی و تمایل کارکنان برای انجام رفتارهای نوآورانه را متناسب با ماهیت و دگرگونی مشاغل آن ها تقویت کند.

Keywords:

رفتار نوآورانه , سبک های رهبری , رهبری تحول آفرین , رهبری مبادله ای , رهبری رابطه ای , درگیری شغلی