بررسی تأثیر مصالح پارچه گونه بر مقاومت خستگی رویه های آسفالتی

یکی از انواع خرابیهای روسازی آسفالتی که به وفور در سطح معابر مختلف به چشم می خورد ترکهای انقباضی است که بر اثر سخت شدن قیر موجود در آسفالت و از دست رفتن خاصیت انعطاف پذیری آن ایجاد می شود. برای احیای روسازیهای آسیب دیده از ترکهای انقباضی که دارای ترکهایی با عرض نسبتا زیاد و فواصل منظم می باشند راهکارهای مختلفی وجود دارد که چند نمونه از این راهکارها به شرح زیر است. 1. درزگیری 2. نوسازی 3. اجرای لایه روکش روی لایه ترک خورده 4. درزگیری و اجرای لایه روکش انجام هریک از راهکارهای فوق دارای معایب خاص خود است، درزگیری یک درمان کوتاه مدت خرابی بوده و از گسترش آن به لایه های زیرین تا حدی جلوگیری می کند ولی نمی تواند به طور کامل کیفیت سواری دهی روسازی را احیا نموده و به روسازی عمر دوباره دهد. فرایند نوسازی معمولا بسیار پرهزینه است و انجام صحیح آن مستلزم اجرای عملیات نوسازی تا عمقی است که اثر ترکها در لایه های زیرین وجود دارد و نفوذ آب در آنها سبب شستگی ریزدانه های موجود در لایه های سنگدانه ای شده است. اجرای روکش دارای دوام کمی است و به سرعت ترکهای لایه زیرین در روکش آسفالتی نفوذ کرده و انعکاس می یابند. ترکیب عملیات درزگیری و روکش نیز با اینکه ممکن است زمان گسترش خرابی را به تاخیر بیاندازد ولی نمی تواند از بروز آنها جلوگیری کند. مشکل اصلی که هنگام اجرای لایه روکش بر روی لایه ترک خورده وجود دارد ایجاد تمرکز تنش در محل وجود ترکها و شکست سریع روکش جدید است که به این نوع خرابی در روکش ترک انعکاسی اطلاق می شود. روش جدیدی که هم اکنون برای جلوگیری از گسترش ترکهای انعکاسی کاربرد یافته است روش کاربرد مصالح ژئوتکستایل است تا بدینوسیله حتی الامکان از انتقال تنش ها و ترکها به لایه های فوقانی جلوگیری شود. در این روش سعی براین است که تا حد امکان انعکاس ترک به تاخیر افتد و هزینه های اجرا نیز کاهش یابد. کاربرد مصالح ژئوتکستایل برای کنترل ترکهای انعکاسی در روسازی دارای مزایای مختلفی بوده از یک طرف سبب دوام روسازی می شود و از طرفی برای رسیدن به یک ارزش سازه ای ثابت می توان با کاربرد این نوع مصالح ضخامت روکش را کاهش داد. برای ارزیابی اقتصادی دقیق از منافع کاربرد مصالح ژئوتکستایل و همچنین توجیه فنی و اقتصادی استفاده از این نوع مصالح باید تاثیر کاربرد آنها در هزینه های ساخت روسازی برآورد شود و یکی از راهکارهای انجام این عمل تعیین میزان تاثیر استفاده از ژئوتکستایلها در ضخامت روکش آسفالتی است. برای تعیین روش صحیح و کاربردی در زمینه طراحی روکش و روسازیهای مسلح به لایه‌های ژئوتکستایل باید تاثیر درازمدت این مصالح مطالعه شود. مطالعاتی که منجر به استخراج نمودارها و فرمولهای طراحی می شوند نتیجه یک برنامه میدانی دراز مدت در زمینه اجرا و رفتارسنجی گونه‌های مختلفی از روسازیهای مسلح شده به ژئوتکستایل‌ها است. روش اشتو نمونه کاملی از اینگونه مطالعات در زمینه ارایه روشهای طراحی روسازیهای انعطاف پذیر و صلب است. تنوع محصولات ژئوتکستایل تولیدی در دنیا و عملکردهای مختلفی که برای اینگونه از مصالح در نظر گرفته شده‌است، ارایه روشهای طراحی را با مشکل مواجه ساخته است. آنچه که در زمینه طراحی روکش و روسازی مسلح شده با ژئوتکستایل دارای اهمیت است مبنا قرار دادن نتایج مطالعات جامع و علمی انجام شده در این زمینه است.