بررسی تاثیر دما بر روند رشدونمو کفشدوزک شکارگر Stethorus gilvifrons به منظور پرورش انبوه آن

در پژوهش حاضر تاثیر دما روی نرخ رشدونمو جمعیت بومی کفشدوزک Stethorus gilvifrons (Mulsant) که از مزارع نیشکر استان خوزستان جمع آوری شده بود، در 7 دمای ثابت 15، 20، 25، 27، 30، 34 و 38 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 10±50 درصد و دوره نوری 16 ساعت روشنایی و 8 ساعت تاریکی بررسی شد. بدین منظور طول دوره رشد و نمو کفشدوزک در دماهای یاد شده، ثبت و بهترین مدل ریاضی توصیف کننده روند رشد و نمو هر یک از مراحل رشدی کفشدوزک در دماهای مورد بررسی تعیین شد. بر اساس نتایج تجزیه واریانس، طول دوره رشدونمو مراحل رشدی کفشدوزک، در سطح احتمال یک درصد در دماهای مختلف تفاوت معنی داری داشتند و افزایش دما منجر به کاهش طول دوره رشدونمو کفشدوزک S. gilvifrons شد. در ادامه، به منظور توصیف روند رشدونمو وابسته به دما و برآورد شاخص های دمایی مربوطه، نرخ رشد و نمو کفشدوزک به عنوان تابعی از دما با استفاده از مدل های خطی و غیر خطی مدل سازی شد. براساس نتایج به دست آمده، مدل های غیرخطی بریر-2 و لوگان-10 بیشترین توان را در پیش بینی سرعت رشد و نمو کفشدوزک در دامنه دمایی مورد بررسی داشت. بر اساس پیش بینی مدل های یاد شده، دامنه تحمل دمایی رشدونمو کل مراحل نابالغ کفشدوزک S. gilvifrons، 03/44-96/11 درجه سلسیوس و دمای بهینه رشدونمو آن 75/32 درجه سلسیوس بود. بر اساس برآورد مدل لوگان-10، طول دوره رشد و نمو مراحل رشدی جنینی، لاروی، شفیرگی و کل دوره نابالغ کفشدوزک در دمای بهینه رشدونمو، به ترتیب 60/3، 69/5، 70/2 و 00/12 روز خواهد بود. بنابراین، تنظیم و حفظ دمای محیط های پرورش انبوه کفشدوزک S. gilvifrons در دمای بهینه ذکر شده، به منظور دستیابی به بالاترین سرعت رشدونمو توصیه می شود. واژگان کلیدی: دما، رشدونمو، مدل ریاضی، کفشدوزک استتوروس