بررسی تاثیر تعدادی از قارچ کش ها در کنترل بیماری آنتراکنوز گردو

بیماری آنتراکنوز گردو با عامل قارچیOphiognomonia leptostyla از مهم ترین بیماری های خسارت زا بر روی درختان گردو در سراسر کشور می باشد. استفاده از قارچ کش های جدید با میزان های کم که فاقد اثرات عمده سو زیست محیطی باشند ضروری است. در شرایط آزمایشگاهی و باغی به ارزیابی 10 قارچ کش سیستمیک و غیر سیستمیک علیه آنتراکنوز پرداخته شد. غلظت و فرمولاسیون ترکیبات بکار رفته شامل: تری فلوکسی استروبین (50 (Flint WDG 2/0 در هزار، کرزوکسیم متیل 50) (Strobi WG 2/0 در هزار، تیابندازول (Tecto WP 60%) یک در هزار، نوآریمول (Trimidal EC9%) 3/0 در هزار، تبوکونازول (Folicur EW25%) ، بیترتانول(Baycor WP 25%) 75/0 در هزار، فاموکسیت + سایموکسانیل (Equation Pro WG 52.5%) 5/0 در هزار، زینب (Dithan Z78 WP 80%) 5/2 در هزار، سایپروکونازول (Alto SL %10) 7/0 در هزار، اکسی کلرور مس. (Oxycoop WP 35%) 5/2 در هزار بودند. آزمایش ارزیابی سموم در شرایط باغی در قالب طرح آزمایشی بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار (10 تیمار قارچ کش و دو تیمار شاهد) و با 4 تکرار در یک باغ گردوی با سابقه آلودگی بالا در شهرستان اسدآباد انجام گردید. سم پاشی تیمارها در 4 نوبت انجام و ارزیابی تیمارها 15 روز پس از آخرین سم پاشی با جمع آوری 40 برگ مرکب از هر واحد آزمایشی با نمره دهی برگ های آلوده و تعیین شاخص شدت آلودگی صورت گرفت. در بررسی-های آزمایشگاهی و بر روی ظروف پتری حاوی محیط CMA همه سموم قارچ کشی (غلظت های 20، 50 ، 100، 1500، 200، 250 و 300 پی پی ام) مانع رشد کامل قارچ بیمارگر گردیدند و رشد M. juglandis صفر درصد بود. تجزیه تحلیل آماری داده های حاصل از آزمایش در شرایط باغ نشان داد که تمام سموم قارچ کشی با هر 2 تیمار شاهد در سطح 1% اختلاف معنی دار دارند. بر اساس نتایج این تحقیق به ترتیب تاثیر، قارچ کش های: کرزوکسیم متیل، تری فلوکسی استروبین، تیابندازول، نوآریمول، تبوکونازول، سایپروکونازول، بیترتانول و زینب از لحاظ میزان تاثیر در کنترل آنتراکنوز گردو در گروه اول (با میزان کنترل کنندگی 70/61 الی 74 درصد) و قارچ کش های فاموکسیت + سیموکسانیل و اکسی کلرید مس با اثرات کنترل کنندگی کم تر نسبت به گروه اول، به ترتیب اثر در گروه دوم قرار گرفتند و دارای اثر کنترل کنندگی 90/59 و 58 درصد بودند (با کارآیی نسبتا خوب). تیمار اکسی کلرید مس نیز بعد از فاموکسیت+سیموکسانیل در کنترل بیماری در رتبه دهم قرار گرفته و بین این دو تیمار از لحاظ میزان تاثیر و کارآیی اختلاف معنی داری مشاهده نشد. ضمنا مقایسه میانگین ها نشان داد که بین تیمار های بیترتانول و زینب اختلاف معنی دار وجود نداشته و از لحاظ میزان تاثیر در کنترل بیماری در رتبه های 7 و 8 قرار گرفتند. میزان کارآیی و تاثیر بیترتانول 75/0 درهزار و زینب 5/2 درهزار نیز در کنترل بیماری با درصد کنترل کنندگی 70/61 و 64، رضایت بخش بود. لغات کلیدی :گردو، آنتراکنوز، Ophiognomonia leptostyla ، سموم قارچ کش، همدان