بررسی چرخه های زایشی و نرخ زادآوری در جمعیت های محلی دوجورپای جنس گاماروس (بندپایان: سخت پوستان)

گاماروس ‭(CRUSTACEA‬، ‭Amphipoda) ‬که به گستردگی در نواحی مختلف جغرافیایی ایران پراکنده است، یکی از نامزدهای مهم تکثیر مصنوعیبرای غذای زنده ی ماهی است. اکولوژی این سخت پوست، نقشه ی پراکنش آن در ایران، و امکان پرورش آن در شرایط مصنوعی پیش از این بررسی شده است. لازم است با شناخت دقیق چرخه های زایش و رشد آنان راه هایی برای به دست آوردنبیش ترین تولید ممکن در این جانوران یافت شود تا روش مناسبی برای سودآور کردن سرمایه گذاری برای پرورش آن به دست آید.نمونه برداری ماهانه در طول یک سال از دو زیرجمعیت از ‭Gammarus pseudosyriacus ‬در دو ایستگاه گوناگون در چشمه ی ارژن، منطقه ی حفاظت شده ی ارژن، استان فارس انجام شد. تفاوت اولیه ی مشاهده شده میان ایستگاه ها در فاصله ی آن ها از سرچشمه و نیز قرار داشتن ایستگاه 1 در میان مراکز تجمع انسانی بود. نسبت جنسیتی شماری و توده یی، شمار ماده های دارای تخم، شمار ماده های بالغ جنسی، شمار تخم در هر دسته ی تخم، حجم تخم، و ترکیب جمعیتی شمارش و محاسبه شد.با استفاده از این داده ها دو مقیاس اصلی نمایه ی زادآوری و تلاش زایشی محاسبه شد. برخی از عوامل مهم محیطی مانند اکسیژن محلول، دمای هوا و آب، پی اچ، و هدایت الکتریکی، غلظت کلسیم، منیزیم، پتاسیم، و سختی آب اندازه گیری شد.ایستگاه 2 دمای آب، اکسیژن محلول، و غلظت یون های محلول بیش تریداشت.شمار جمعیت ها در اواخر زمستان بیش ترین و در پایان تابستان کم ترین بود. این جمعیت ها کاهش مشخصی را در شمار تخم های ساخته شده در پاییز نشان دادند، و شمار ماده های بی تخم در پاییز و زمستان، و شمار ماده های تخم دار در بهار و تابستان بیش تر بود.هر دو گروه ماده ها و نرها شمار بیش تری در ایستگاه 1 داشتند، اما نسبت جنسیتی وزنی در هر دو زیرجمعیت به نفع نرها بود. وزن نمونه های هر دو جنس در ماه های بهار و تابستانافزایش یافت، و نرهای ایستگاه 1 وزن بیش تری از ایستگاه 2 داشتند.ماده های زیرجمعیت 1 تخم هایی با میانگین حجم دو برابر ساختند،در حالی که شمار تخم ها در این زیرجمعیت کم تر بود. هر دو جمعیت در ماه های پایانی زمستان و آغازین بهار نمایه ی باروری بالاتری داشتند، و این نمایه در مجموع در زیرجمعیت ایستگاه 2 بالاتر بود. هر دو زیرجمعیت مانند بسیاری از دیگر گونه های گاماروس آب شیرین در همه ی ماه های سال زادآوری داشتند. طرح تغییرات فصلی شمار جمعیت نشان می دهد که استراتژی این جمعیت ها افزایش شمار در زمستان و افزایش وزن در تابستان است. به نظر می رسد که هر دو زیرجمعیت شرایط را در ماه های پایان زمستان تا آغاز بهار مناسب تر ارزیابی می کنند، و از آن روی در این دوره ی زمانی سرمایه گذاری بیش تری برای ساخت شمار بیش تری از فرزندان انجام می دهند. بالاتر بودن نمایه ی باروری در ایستگاه 2 فرضیه ی پایداری کم تر این زیستگاه را تایید می کند. افراد این جمعیت برای جبران ناپایداری محیط انرژی به دست آورده ی خود را صرف ساخت شمار بیش تری از تخم ها می کنند تا بخت بقای شماری از فرزندان را برای نگاه داشتن جمعیت در یک اندازه ی بیشینه افزایش دهند. اگرچه ماده های زیرجمعیت 1 شمار تخم های کم تری می ساختند، برای هر تخم سرمایه گذاری و ذخیره دهی بیش تری می کردند. این روش نشانه ی پایداری بیش تر شرایط مناسب در محیط است. واژه های کلیدی: دوجورپا (آمفی پود)، گاماروس، چرخه ی زایشی، نمایه ی زادآوری، تلاش زایشی