ارزیابی ژنوتیپ های گلرنگ پاییزه از نظر عملکرد دانه و روغن و برخی صفات زراعی در شرایط دیم معتدل سرد

گزینش ژنوتیپ های برتر براساس وجود تنوع ژنتیکی یکی از روشهای متداول و کارا در علم اصلاح نباتات بوده که منجر به تولید ارقام جدید با ویژگیهای منحصر به فردی شده است. گلرنگ از گیاهان زراعی قدیمی و بومی ایران بوده و سازگاری خوبی با مناطق مختلف دیم دارد. در این بررسی تعداد ‮‭20‬ ژنوتیپ گلرنگ به همراه دو رقم شاهد سینا و فرامان در یک طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی ‮‭1390-91‬در معاونت موسسه تحقیقات کشاورزی دیم (سرارود) مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر کرت شامل چهار ردیف به طول 4 متر با فاصله ردیف های ‮‭30‬ سانتیمتر بود. در طول دوران رشد ونمو علاوه بر مراقبتهای معمول زراعی نظیر وجین علفهای هرز و مبارزه با آفات از برخی صفات زراعی یادداشت برداری صورت گرفت. نتایج بررسی نشان داد که ژنوتیپ ها از نظر اکثر صفات تحت بررسی اختلاف معنی داری با هم داشته و دامنه زیاد صفات مورد مطالعه نیز بیانگر وجود تنوع ژنتیکی مناسبی در صفات تحت بررسی بود. در این بررسی ژنوتیپ ‮‭64‬ دارای بالاترین عملکرد دانه (‮‭2552‬ کیلوگرم در هکتار) نسبت به سایر ژنوتیپ ها و ارقام شاهد بود. این ژنوتیپ در آزمایشات سالهای قبل نیز جز ژنوتیپ های برتر بوده است. در مجموع تعدادی از ژنوتیپ های پر پتانسیل گزینش گردید تا به همراه تعدادی دیگراز ارقام برتر سایر آزمایشات به مرحله بررسی سازگاری و پایداری عملکرد در سال بعد منتقل شوند. واژه های کلیدی: گلرنگ، عملکرد، گزینش، شرایط دیم