بررسی تاثیر طرح جامع ابخیزداری برمنابع آب اراضی ساحلی مطالعه موردی طرح مدیریت جامع اب و خاک البرز حوزه ابخیز لفور - بابلرود

مراحل بهبود آب و خاک و منابع طبیعی تجدید شونده بسیار پیچیده است مدیریت منابع طبیعی به ویژه مدیریت حوزه های ابخیز به عنوان زیرساخت اصلاح و توسعه بهره برداری منابع آب و خاک برای اراضی پایین دست حوزه محسوب می شود و رویکرد جامع در توسعه پایدار را برای مدیریت اراضی ان مناطق به نمایش می گذارد بیش از 50000 هکتار از اراضی ساحلی در استان مازندران دستخوش ابهای سطحی ناشی از اراضی بالا دست و میان بند حوزه های ابخیز می باشد این اراضی حداقل شش ماه از سال زیر اب بوده و در شش ماه دوم با بی ابی مواجه است در صورتی که این اراضی از حالت ماندابی خارج شود و آب به موقع در اختیار باشد اراضی مذکور تحت کشت قرار میگیرند جهت حصول به نتایج مذکور دو روش مطرح است روش اول عملیات مستقیم روی زمین شامل عملیات احداث کانالهای ابیاری و زهکشی و ابرسان تسطیح اراضی خارج کردن اب مازاد به دریا و ذخیره آب در سطح یا زیرزمین می باشد این روش هزینه زیاد نگهداری و تعمیرات و اصلاح هرساله تاسیسات را به دنبال دارد روش دوم اجرای اقداماتی است که طرح جامع ابخیزداری پیشنهاد می نماید و عملیاتی است که انجام آن از خط الراس حوزه ابخیز شروع شده و در تمام سطح حوزه ابخیز گسترده است.

Keywords:

طرح جامع ابخیزداری , ماندابی , اراضی ساحلی , اراضی بالا دست و میان بند