بررسی امکان دستیابی به بیوتکنیک و نرماتیو پرورش پریان میگوها ‭(Phallocryptus spinosa)‬

این تحقیق به منظور تعیین روش تخم گشایی و پرورش پریان میگو ی ‭Phallocryptus spinosa ‬در شرایط آزمایشگاهی با توجه به شرایط زیستگاه طبیعی آن اجرا شده است . در این تحقیق ویژگی های فیزیکو شیمیایی و تولیدات طبیعی فیتوپلانکتونی زیستگاه طبیعی این جاندار در منطقه خاصلوی استان آذربایجان شرقی ، مطالعه شد. نتایج نشان داد که ظهور و رشد پریان میگوها در زیستگاه های آبی از اوایل فروردین ماه شروع و بازماندگی آنها با گرم شدن هوا ، تبخیر آب و افزایش شوری محیط پرورش آن کاهش یافته و در نهایت از بین می روند. زیستگاه این جانور حاوی سه رده و ده جنس جلبکی بوده که از بین آنها شاخه جلبک های سبز در اردیبهشت ماه بیشترین تراکم را داشت . شوری آب برکه در هنگام مشاهده متانایوپلی پریان میگو حدود ‮‭17-20‬ گرم بر لیتر بود . اکسیژن محلول هنگام حضور پریان میگو بالا ( 9 میلی گرم بر لیتر ) و هنگام عدم مشاهده پریان میگو پایین ( ‮‭2/9‬ میلی گرم بر لیتر ) بود . نتایج مقایسه ای تاثیر تغذیه در9 جنس ماهیان مولد تزیینی با پریان میگو و غذای دستی ( دل گاو و اسفناج ) نشان داد در تمام جنس ها هماوری و درصد تخم گشایی مولدهای تغذیه شده با پریان میگو بطور معنی داری بیشتر بود . در این گروه ، زمان لازم تا تخم ریزی از دوهفته به ‮‭8-10‬ روز کاهش یافته و رنگ مولدها بهبود پیداکرد. در بررسی های به عمل آمده میانگین های تعداد سیست پریان میگوهای ماده صید شده ، قطر سیست ، سیست دکپسوله وطول نایوپلی های حاصله به ترتیب‮‭142/2 19/0‬ عدد ، ‮‭273/2 4/9‬ ، ‮‭242/4 3/8‬ و ‮‭542/6 27/0‬ میکرون بود . آزمایشات مربوط به میزان تخم گشایی نشان داد که با کاهش درجه حرارت از ‮‭25‬ به ‮‭15‬ درجه سانتی گرادوکاهش شوری از ‮‭28‬ به ‮‭18‬ گرم بر لیتر، درصد تخم گشایی افزایش یافت. بطوریکه بیشترین تخم گشایی در دمای ‮‭15‬ درجه سانتی گرادو در شوری ‮‭18‬ گرم بر لیتر در روز پنجم بمقدار ‮‭5/33‬ درصد مشاهده شد. همچنین عمل تخم گشایی از نظر زمانی در تیمارها بطور متناوب صورت گرفت . بدین ترتیب کاهش درجه حرارت آب و شوری در میزان تخم گشایی این گونه تاثیر دارند . تخم گشایی پریان میگوها هنگام نمونه برداری همراه خاک خشک زیستگاه آنها بدون جداسازی سیستهای حساس ، نتایج بهتری داشته است . علاوه بر نگه داری در سرما و انجماد ، روش آبدهی آبگیری نیز موجب رفع دیاپوز جهت القا تخم گشایی می شود . نتایج آزمایشگاهی نشان داد که میزان زنده مانی ‭Phallocryptus spinosa ‬دربین تیمارهای دمایی ، در دمای ‮‭15‬ درجه سانتی گراد بیشترین (‮‭42‬درصد) ودر دمای ‮‭25‬ درجه سانتی گراد کمترین (‮‭26‬درصد) مقدار را داشت، علاوه بر این تلفات ‮‭100‬درصد پریان میگوها وقتیکه بمدت ‮‭24‬ ساعت در دمای ‮‭30‬ درجه سانتی گراد قرار می گیرند مشاهده گردیده است. همچنین میانگین درصد زنده مانی پریان میگوها در شوری ‮‭15‬ برابر ‮‭26‬درصد ولی در شوری ‮‭25‬ برابر ‮‭20‬ درصد بود .بدیهی است بازماندگی این گونه دردرجه حرارت ‮‭15‬ درجه سانتی گراد و شوری ‮‭15-20‬ گرم بر لیتر بهتر است. پریان میگوهای پرورش یافته در آب زیستگاه طبیعی خود( میانگین زنده مانی‮‭64/3‬درصد) در تیمارهای دمایی مختلف نسبت به پرورش در آب شیر (میانگین زنده مانی ‮‭23/3‬درصد) دارای درصد زنده مانی و بقا بیشتری بوده اند. همچنین تغذیه با فیتوپلانکتون ها ( جلبک نانوکلرپسیس ) متضمن زنده مانی طولانی تر بوده و میزان تلفات بیشتری در هنگام تغذیه با غذای حاوی مخمر مشاهده گردید . لذا با توجه به حساسیت نسبتا زیاد این گونه به شرایط فیزیکو شیمیایی و تغذیه ای محیط پرورشی لازم است نسبت به پرورش و بهره برداری از آنها با توسعه زیستگاه های طبیعی با تامین منابع آب و حتی المقدور کوددهی این محل ها به منظور حفظ تنوع زیستی ، پرورش و افزایش ذخایر گونه های پریان میگوی دارای ارزش شیلاتی موجود با در نظر گرفتن مسایل زیست محیطی اقدام گردد . واژه های کلیدی : پریان میگوها ، ‭Phallocryptus spinosa ‬، تخم گشایی ، پرورش