گزارش نهایی طرح تحقیقاتی بررسی مطالعات مستمر هیدرولوژی و هیدروبیولوژی خلیج فارس در آب های استان بوشهر

این مطالعه در آبهای دریایی استان بوشهر واقع در خلیج فارس، از خلیج نایبند تا بحرگانسر، بین ‮‭49 - 45‬ تا ‮‭52 - 45‬ طول شرقی و ‮‭26 - 45‬ تا ‮‭30 - 00‬ عرض شمالی، با به کار گیری شناور تحقیقاتی فردوس 1 برروی ‮‭15‬ ایستگاه اصلی و 5 ایستگاه فرعی در زمستان ‮‭82‬ ، تابستان و زمستان ‮‭1383‬ به انجام رسید. بدین منظور، عوامل فیزیکو شیمیایی، ثبت و از مواد مغذی سیلیکات، فسفات، نیترات و نیتریت، فیتو و زیوپلانکتون ها در لایه های مختلف آب، رسوب بستر و ماکرو بنتوز ها نمونه برداری و آنالیز به عمل آمد. این موارد با نتایج حاصل از مطا لعات قبلی همین محدوده مقایسه و ارزیابی گردید. درتابستان، شکست لایه های دما‭(Thermocline)‬، شوری‭(Halocline)‬، چگالی‭(Picnocline) ‬و اکسیژن‭(Oxycline) ‬برقرار بود. در زمستان با همگن شدن ستون آب، شیب لایه های مزبور نیز از بین می رفت. دما، رسانایی و‭pH ‬در تابستان بیش از زمستان و شوری و چگالی لایه های سطحی و زیر سطحی در زمستان بیش از تابستان بود. دما و رسانایی از سطح به عمق، از ساحل به دریا و از جنوب شرق به شمال غرب، کاهش می یافت ولی شوری، چگالی و کدورت افزایش داشت. اکسیژن محلول ضمن تاثیر پذیری منفی از دما، شوری و عمق، با افزایش کلروفیل‭- a ‬در لایه های میانی و زیر سطحی، افزایش نشان می داد. اسیدیته از سطح به عمق به میزان اندکی کاهش، ولی کدورت افزایش می یافت. غلظت ارتوسیلیکات، نیترات و نیتریت از سطح به عمق، افزایش و ارتوفسفات کاهش داشت. از بین فیتو پلانکتون ها، دینوفیسه ها در زمستان ‮‭82‬ بیشترین فراوانی و دیاتومه ها در تابستان و زمستان ‮‭83‬ بیشترین فراوانی، تنوع و گسترش داشتند. از بین زیوپلانکتون ها، کوپه پودا دارای بیشترین فراوانی، تنوع و گسترش بودند. تراکم فیتوپلانکتون ها در تابستان بیش از زمستان، از سطح به عمق کاهش واز ساحل به دریا، ابتداکاهش و سپس اندکی افزایش می یافت. تراکم زیوپلانکتون ها در تابستان بیش از زمستان بود و از سطح به عمق و از ساحل به دریاکاهش داشت. فراوانی بنتوزها در تابستان اندکی بیش از زمستان و وزن توده زنده آنها در زمستان بیش از تابستان بود. تراکم آنها از جنوب شرق به شمال غرب و از ساحل به دریا کاهش می یافت ولی شیب کاهش توده زنده بیش از فراوانی بود. بافت رسوبات بستر منطقه اکثرا لومی یا گلی و اندازه دانه ها در مناطق جنوب شرقی و شمال غربی درشت تر از منطقه میانی بود. در مقایسه با بررسی قبل(‮‭1380‬)، روند فاکتورهای فیزیکوشیمیایی، سیلیکات، نیتریت و نیترات مشابه بود، ولی بر خلاف گذشته، مقدار ‭pH ‬در تابستان بیش از زمستان بود و غلظت فسفات نیز از سطح به عمق کاهش می یافت. روند کلی فیتو و زیوپلانکتون ها تقریبا مشابه قبل بود ولی سیانوفیسه ها که در آن بررسی در بهار و تابستان بیشترین فراوانی داشتند، مشخصا کاهش یافته بود. همچنین میانگین تراکم زیوپلانکتون ها از ساحل به دریا برعکس گذشته بود. میانگین غلظت فسفات در کل منطقه بیش از 7 برابر و حداکثر آن، در مناطق مجاور صنایع نفت و گاز بیش از‮‭26‬ برابر، افزایش یافته بود. درمقابل، فراوانی و تنوع فیتو و زیوپلانکتون ها و همچنین نسبت توده زنده به فراوانی در بنتوزها کاهش نشان می داد. این موارد را می توان به اثرات مخرب آلاینده ها و صید ترال مربوط دانست