بررسی مقایسه فنی کشت گیاه ‭Atriplex canescense ‬با چهار گونه بومی مناطق استپی استان مرکزی

در این تحقیق سازگاری شش گونه گیاهی در قالب طرح کرتهای خرد شده در سه تکرار و با دو زمان کاشت پاییزه و بهاره در منطقه آبخوان خشکرود واقع در شمال غرب شهرستان ساوه برای مدت سه سال (‮‭1386-1389‬) انجام گردید. متوسط میزان بارندگی منطقه ‮‭234/8‬ میلیمتر ، بافت خاک سطحی از نوع لومی، میزان شوری خاک کم و بین ‮‭0/8-1/3‬ دسی زیمنس بر متر با قلیاییت ‮‭8/1‬ و نفوذ پذیری خوب با زهکشی بالا است. روش کشت گونه های گیاهی به روش کشت نهال گلدانی و به فاصله ‮‭2/5‬ متر از یکدیگر در اوایل آذر و اوایل فروردین ماه صورت گرفت. نتایج نشان داد که گونه های ‭Kochia prostrata ‬و ‭Atriplex canescens ‬به ترتیب با ‮‭76/9‬ و ‮‭61/6‬ درصد بیشترین مقدار زنده مانی و گونه ‭Halimion verrucifera ‬با ‮‭14/4‬ درصد کمترین مقدار زنده مانی را در بین گونه دارا بودند و اختلاف معنی داری در سطح %1 بین گونه های مورد مطالعه از این نظر وجود داشت. همچنین گونه های مورد مطالعه عکس العمل های متفاوتی را در سالهای مورد آزمایش از خود نشان دادند و از این نظر اختلاف معنی داری در سالهای مورد مطالعه داشتند. اندازه گیری میزان پوشش گیاهی و شادابی گونه ها نیز نشان داد که گونه ‭Kochia prostrata ‬بالاترین مقدار را داشت و گونه ‭Halimion verrucifera ‬کمترین میزان پوشش گیاهی و شادابی را دارا بود و اختلاف معنی داری در سطح %1 بین آنها وجود دارد. مقایسه میانگین پوشش گیاهی و شادابی در سالهای مختلف در سطح %1 معنی دار شد. ولی زمان کاشت تاثیر متفاوتی بر روی میزان زنده مانی، پوشش گیاهی و شادابی گونه ها نداشت و اختلاف معنی داری بین کاشت گونه ها در پاییز و بهار دیده نشد، هر چند که میزان این پارامترها در کشت پاییز بیشتر از کشت بهاره بود. به طور کلی گیاه ‭Atriplex canescens ‬نسبت به سایر گونه های مورد مطالعه، باستثنای ‭Kochia prostrata‬، از رویش بیشتری برخوردار می باشد. کلید واژه: سازگاری، مراتع استپی، ‭Atriplex canescens‬، ‭Kochia prostrata‬، ‭Salsola rigida‬، ‭Erutia ceratoides ‬، ‭Atriplex leucoclada‬، ‭Halimion verrucifera‬، استان مرکزی.