مدیریت جامع آب درقرن بیست ویکم

جمعیت 6 میلیاردی حال حاضر جهان تا سال 2030 به 8/1میلیارد نفر می رسد یعنی 33 درصد رشد خواهد داشت. بیش از 90 درصد این افزایش جمعیت درکشورهای جهان سوم صورت خواهد گرفت یعنی جایی که یک میلیارد نفراز مردم تحت شرایط فقر، گرسنگی ،کم آبی وعدم وجود بهداشت کافی زندگی می کنند. تولید غذای آیند? جهان به آب که یک منبع حیاتی ودرعین حال محدود بوده بستگی دارد. ازطرف دیگر کاربران متفاوت آب شامل بخشهای شهری، صنعتی وکشاورزی باید با این نرخ رشد جمعیت هماهنگ شده وجامع نگر باشند. ذخیر? بیشتر آب درپشت سدها وبویژه درسفره های آب ازطریق تغذی? مصنوعی یک ضرورت است. پساب ناشی از مصارف آب شهری وصنعتی جزو منابع مهم آب آبیاری می باشند اما باید با مدیریت صحیح بکاربرده شوند تا از اثرات سوء آن برروی سلامتی وبهداشت افراد جامعه وبویژه آلودگی آبهای زیرزمینی جلوگیری گردد. درحالی که تقریباً تمامی منابع آب شیرین کر? زمین بصورت آب زیرزمینی است پایداری دراز مدت آن، درمعرض تهدیدهای مختلف ازجمله آلودگی های ناشی از کشاورزی واستخراج بیشتر ازحد تغذیه آنها، می باشد. درنواحی فاریاب، سطوح آب زیرزمینی باید بوسیل? سیستم های زهکشی یا چاههای پمپاژ کنترل گردد تا ازماندابی شدن وشورشدن خاک پیش گیری گردد. سپس می توان آب شور زهکش ها را با مدیریت صحیح برای آبیاری بکار برد. کشورهای کم آب می توانند با وارد کردن اکثر مواد غذایی و همچنین نیروی برق مورد نیاز خود از دیگر کشورهای پر آب، در میزان کم ذخائر آب خود صرفه جویی نمایند. گرمایش جهانی زمین به دلیل افزایش گازهای گلخانه ای که سبب تغییرات آب وهوایی می شود، ازنظر مکانی و زمانی به سختی قابل پیش بینی است. درنتیجه این بی اطمینانیها برای اداره کردن آب اضافی، کمبودهای آبی وتغییرات آب وهوایی نیاز به یک مدیریت جامع وقابل انعطاف می باشد.

Keywords:

مدیریت جامع آب , جمعیت , سد , ذخیره زیر زمینی , آلودگی , پایداری