توسعه تنوع ژنتیکی با تلاقی ژنوتیپ های جو و بررسی نتاج نسل F1 در اقلیم سرد دیم

وجود تنوع ژنتیکی از بارزترین و ارزشمندترین ضروریات اصلاح جو در مناطق دیم می باشد. جهت توسعه تنوع ژنتیکی، انجام دورگ گیری مصنوعی بین ژنوتیپ های مطلوب جو، و سپس بررسی نسل های در حال تفکیک و در نهایت انتخاب لاین های پرمحصول با خصوصیات مناسب از اهداف مهم برنامه های به نژادی جو مخصوصا در نواحی دیم سردسیر می باشد. ضمنا به دلیل وجود امکان تفکیک متجاوز در نتاج حاصل از تلاقی ژنوتیپ هایی با خصوصیات متفاوت، می توان به ژنوتیپ هایی دست یافت که برتر از والدین خود باشند. از اینرو جهت ایجاد دورگ های مورد نظر، 92 رقم و لاین مختلف جو محلی، بومی و اصلاح شده داخلی (آزمایش یکنواخت سراسری) به عنوان والد استفاده شدند. در سال اول، والدین در شرایط گلخانه و در دو تاریخ کاشت (به فاصله 15 روز) کشت گردیدند. والدین مذکور طی سال زراعی گذشته از نظر صفات و خصوصیات مختلف زراعی از قبیل تیپ رشد، ارتفاع بوته، تعداد پنجه های بارور، واکنش در برابر بیماری ها، زودرسی و عملکرد دانه مورد مطالعه قرار گرفته و گروه بندی شده بودند. در طول برنامه دورگ گیری تعداد 335 ترکیب مختلف بین والدین ایجاد شد و 317 تلاقی توانستند بذور کافی برای نسل F1 تولید نمایند. در اواخر پاییز سال دوم اجرای آزمایش، بذور حاصل از هر 317 تلاقی همراه با والدین آنها در شرایط گلخانه ای کشت، و امکان ورنالیزاسیون برای تمامی گیاهان فراهم گردید. در نهایت تعداد 280 تلاقی انتخاب با توجه به صحت دورگ گیری و تولید بذر کافی انتخاب گردید که در سال بعد در قالب آزمایش BSPF2 مورد ارزیابی قرار خواهند گرفت.واژه های کلیدی: دورگ گیری، توسعه تنوع ژنتیکی، جو