: شناخت وضعیت اجتماعی، معیشتی و مشارکتی جوامع روستایی و عشایری ساکن در محدوده مناطق خطر آتش سوزی جنگل مورد مطالعه: استان چهارمحال و بختیاری

سطح جنگلصهای منطقه رویشی زاگرس به دلایل مختلف در سالصهای اخیر کاهش یافته است. یکی از تهدیدهای مهم منابع جنگلی کشور و از جمله جنگلصهای زاگرس تکرار وقوع آتشصسوزی در سطوح کم و زیاد میباشد. عامل اصلی وقوع آتشصسوزی در جنگل در بیشتر موارد انسان است. آشنایی با وضعیت اجتماعی و اقتصادی جنگلصنشینان و تاثیر آن بر وقوع آتشصسوزی میتواند راهکاری مناسب برای مدیریت مناطق جنگلی در برابر این تهدید زیست محیطی باشد. برای بررسی این موضوع دو منطقه با خطر آتشصسوزی کم و زیاد در منطقه لردگان در استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شد. وضعیت روستاهای مستقر در این دو منطقه الگویی از نظر اجتماعی و اقتصادی مورد بررسی قرار گرفت. نظر ‮‭10‬ درصد از اهالی روستاهای مستقر در دو منطقه در خصوص راهکارهای مدیریت مناطق برای جلوگیری از آتشصسوزی اخذ گردید. نتایج نشان داد که تراکم جمعیت انسانی در روستاهای منطقه الگویی با خطر آتشصسوزی زیاد تقریبا 3 برابر روستاهای منطقه با خطر آتشصسوزی کم بود. همچنین تعداد دام در منطقه با خطر آتشصسوزی زیاد و کم به ترتیب ‮‭9100‬ و ‮‭3900‬ واحد دامی بود. سطح درآمد و تحصیلات ساکنین در منطقه الگویی با خطر آتشصسوزی کم بیشتر از منطقه دیگر شد. به نظر میصرسد این عوامل موجب وقوع آتشصسوزی جنگل بیشتر در منطقه با خطر آتشصسوزی زیاد نسبت به منطقه با خطر کم باشد. از نظر مردم، برگزاری کلاسصهای آموزش و ترویج منابع طبیعی، واگذاری حفاظت از جنگل به مردم و همکاری دولت در حفاظت از جنگلصها از راهکارهای جلوگیری وقوع آتشصسوزی در جنگل است. کلمات کلیدی: آتشصسوزی جنگل، اقتصادی، اجتماعی، زاگرس.