بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های گندم دوروم در آزمایش های یکنواخت سراسری مناطق گرمسیر و نیمه گرمسیر دیم

روش های مختلفی برای تعیین اثر متقابل ژنوتیپ * محیط وجود دارد که مهم ترین آنها عبارتند از روش های پارامتری، ناپارامتری و چند متغیره. در این پژوهش تعداد ‮‭18‬ ژنوتیپ پیشرفته گندم دوروم انتخابی از آزمایش های پیشرفته مقایسه عملکرد سال زراعی ‮‭1387-88‬ به همراه ارقام شاهد سیمره و دهدشت به مدت چهار سال زراعی (‮‭1388-92‬) در مناطق گچساران، گنبد، خرم آباد، مغان و ایلام در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار کشت شدند. در این تحقیق از روش های پارامتری و غیرپارامتری برای تجزیه اثرات متقابل ژنوتیپ * محیط استفاده شد. در روش های تک متغیره پارامتری هم در نهایت، ژنوتیپ های شماره ،‮‭18‬ ،‮‭11‬ ،9 ،‮‭4 17‬ و ‮‭10‬ با کمترین سهم در اثر متقابل ژنوتیپ و محیط به عنوان پایدارترین ژنوتیپ ها انتخاب شدند. در روش امی هم ژنوتیپ های شماره ،‮‭9 10‬ و 8 با اختصاص کمترین مقادیر رتبه در محیط های مختلف و بالاترین میانگین عملکرد دانه در گروه ژنوتیپ های پایدار قرار گرفتند. با توجه به نتایج بدست آمده ژنوتیپ های شماره ،‮‭18‬ ،‮‭10 9‬ و 8 به عنوان ژنوتیپ های امیدبخش و کاندیدای معرفی انتخاب شدند. واژه های کلیدی: روش امی، ژنوتیپ، پایداری،گندم دوروم