جداسازی و شناسایی مولکولی جدایه های استرپتومایسس ‭(Streptomyces) ‬موثر بر کنترل عوامل قارچی مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه چغندرقند در اوایل فصل رویش

در این مطالعه کنترل بیولوژیک عوامل قارچی مولد مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه چغندر قند توسط جدایه های بومی استرپتومایسس بررسی گردید. دو جدایه ‭(C ‬و S2) با قدرت بیوکنترلی از خاک جدا شد. این دو جدایه برای بررسی جایگاه تاکسونومی مورد مطالعه بیشتر قرار گرفتند. خصوصیات مولکولی شامل بررسی توالی ژن ‮‭16‬‭S rRNA ‬این جدایه ها تایید نمود که آن ها متعلق به جنس استرپتومایسس می باشند. بررسی های آنتاگونیستی در شیشه نشان داد که هر دو جدایه از رشد قارچ های ‭ Rhizoctonia solani AG-‬،2 ‭Fusarium solani and Phytophthora drechsleri ‬ممانعت کردند. در کشت متقابل، جدایه ‭C ‬رشد میسلیومی قارچ های رایزوکتونیا سولانی، فوزاریوم سولانی و فییتوفتورا را به ترتیب به میزان ،‮‭69 67‬ و ‮‭79‬ درصد کاهش داد. علاوه بر این ترکیبات فرار این جدایه میزان رشد قارچ های رایزوکتونیا سولانی، فوزاریوم سولانی و فییتوفتورا را به ترتیب ،‮‭62 64‬ و ‮‭42‬ درصد کاهش داد. وزن خشک و ‭CFU ‬هر دو جدایه پس از افزودن ‮‭300‬ میلی مولار نمک ‭(NaCl) ‬به طور معنی دار (‮‭05.0‬‭> P) ‬افزایش یافت. به منظور مشخص نمودن سازوکار آنتاگونیستی، فعالیت کیتینازی و تولید سیدروفور توسط این جدایه ها بررسی گردید. هر دو جدایه روی محیط حاوی کیتین کلوییدی فعالیت کیتینازی داشته و قادر به تولید سیدروفور بودند. هضم کیتین کلوییدی و تولید سیدروفور در حضور نمک نیز مشاهده گردید. تیمار خاک با جدایه ‭C ‬مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشه رایزوکتونیایی را در شرایط گلخانه به طور کامل کنترل نمود و تعداد گیاهچه سالم را افزایش داد. هر دو جدایه مرگ گیاهچه و پوسیدگی ریشهرایزوکتونیایی فوزاریومی، فیتوفتورایی و پیتیومی‭Pythium aphani dermatum) ( ‬را به طور معنی دار کاهش دادند. نتایج این مطالعه نشان داد این دو جدایه استرپتومایسسی قابلیت استفاده به عنوان عامل بیوکنترل علیه بیمارهای قارچی بویژه در خاک های شور را دارا می باشند. واژه های کلیدی: استرپتومایسس، پوسیدگی ریشه، چغندرقند، رایزوکتونیا سولانی، فوزاریوم سولانی، فییتوفتورا، پیتیوم ، کنترل بیولوژیک ، مرگ گیاهچه