اثرات دور و عمق آبیاری بر رشد رویشی پاجوش های خرمای رقم برحی

کمبود منابع آب در ایران، اولین و مهمترین عامل محدودیت در توسعه کشاورزی، افزایش تولیدات کشاورزی و ایجاد امنیت غذایی می باشد. لذا برنامه ریزی دقیق به منظور استفاده بهینه از منابع آب در بخش کشاورزی از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. این آزمایش به مدت سه سال به روش کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه دور آبیاری پس از ،‮‭75 50‬ و ‮‭100‬ میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس ‭A ‬در کرت های اصلی و چهار عمق آبیاری معادل ،‮‭60‬ ،‮‭100 80‬ و ‮‭120‬ درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس ‭A ‬در کرت های فرعی با سه تکرار بر روی پاجوش های خرمای رقم برحی اجرا گردید. عملیات آبیاری به روش بابلر انجام شد و حجم آب مورد نیاز تیمارها بر اساس روش تشت تبخیر برآورد گردید. نتایج آزمایش نشان داد که تاثیر دور آبیاری بر درصد سبز ماندن پاجوش و تمام صفات رویشی آن به جز عرض برگچه معنیدار بود. عمق آب آبیاری بر درصد سبز ماندن پاجوش و تمام صفات رویشی اثر معنیداری داشت. همچنین اثرات متقابل تیمارهای دور و عمق آبیاری بر درصد سبز ماندن پاجوش و تمام صفات رویشی آن معنیدار بود. با توجه به نتایج آزمایش، آبیاری پس از ‮‭75‬ میلی متر تبخیر تجمعی از تشت تبخیر با عمق آبیاری معادل ‮‭80‬ درصد تبخیر تجمعی از تشت تبخیر کلاس A، یک برنامه آبیاری مناسب برای نخلستان های تازه احداث خرمای رقم برحی می باشد.