بررسی و مقایسه میزان بقایای حشره کش های مورد استفاده در سیستم های کشت مدیریت تلفیقی (IPM) و معمولی در شرایط گلخانه ای در استان تهران
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
Language: Persian
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
Document ID: R-1092763
Publish: 16 February 2019
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
View: 311
Pages: 31
Publish Year: 1391
نسخه کامل Research منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
Abstract:
بررسی میزان تاثیر سیستم های مدیریت تلفیقی در کاهش مصرف آفتکشها با استفاده از ردیابی باقیمانده آنها، اهمیت زیادی در میزان موفقیت استفاده از این سیستم ها در میزان کاهش آفتکشها دارد. این تحقیق با هدف مطالعه باقیمانده مهمترین حشره کشها و کنه کشها در دو سیستم کشت معمولی و تلفیقی با هدف بررسی تاثیر سیستم های مدیریت تلفیقی بر کاهش باقیمانده آفتکشها در 3 محصول خیار، گوجه فرنگی و توت فرنگی در شرایط گلخانه انجام گرفت. از گلخانه ها ی انتخابی در مناطق تعیین شده (ورامین، کرج و هشتگرد) در یک دوره 3 ماهه در 10 زمان از پیش تعیین شده بطور تصادفی نمونه برداری انجام گرفت. حشره کش و کنه کش های مهم این محصولات با استفاده از روش کچرز (Quechers) استخراج و نمونه ها با استفاده از دستگاه کروماتوگراف گازی طیف سنج جرمی (GC/Mass) و دستگاه کروماتوگراف مایع طیف سنج جرمی متوالی (LC/Mass/Mass) آنالیز شدند. درصد بازیافت (Recovery) همه آفتکشهای مورد بررسی بین حد قابل قبول 70-120 درصد، و دقت روش (RSD) کمتر از %15 بود، که امکان بررسی نتایج بر اساس پروتکل های معتبر قابل قبول تشخیص داده شد. مقایسه آماری داده ها با استفاده از آزمون ویلکوکسون (Wilcoxon Mann Whitney) نشان داد که تفاوت باقیمانده آفتکشها و فراوانی آنها در دو سیستم مدیریت تلفیقی و معمولی معنی دار (0/05 p < ) بود. در 3 محصول خیار، گوجه فرنگی و توت فرنگی به ترتیب 8/،1 77/،57 و 100 درصد آفتکشهای بالاتر از حد مجاز در سیستم مدیریت تلفیقی کاهش نشان داد. همچنین فراوانی آفتکشهای یافت شده در خیار، گوجه فرنگی و توت فرنگی به ترتیب 1/،58/3 57 و 62/5 درصد نسبت به سیستم مدیریت معمولی کاهش یافت. در سیستم مدیریت تلفیقی در خیار فقط دو ترکیب دیازینون و کلر پیریفوس دارای باقیمانده بیش از حد مجاز بودند، در صورتیکه در سیستم مدیریت معمولی در محصول خیار 9 افتکش دارای باقیمانده بیش از حد مجاز بود. در محصول گوجه فرنگی، در سیستم مدیریت تلفیقی 3 آفتکش دیازینون، کلرپیریفوس و ایمیداکلوپراید دارای باقیمانده بیش از حد مجاز بودند در حالیکه در سیستم مدیریت معمولی گوجه فرنگی 7 ترکیب دارای باقیمانده بیش از حد مجاز بود. در توت فرنگی در سیستم مدیریت تلفیقی هیچ یک از آفتکشها دارای باقیمانده بیش از حد مجاز نبودند ولی در سیستم کشت معمولی توت فرنگی 5 آفتکش دارای باقیمانده بیش از حد مجاز بود. در بین آفتکشهای مورد بررسی، حشره کش دیازینون در تمام محصولات و هر دو سیستم کشت دارای باقیمانده بود و در سیستم مدیریت معمولی در هر سه محصول باقیمانده این ترکیب بالاتر از حد مجاز وجود داشت. کلرپیریفوس نیز اگرچه در سیستم مدیریت تلفیقی در توت فرنگی مشاهده نشد ولی در گوجه فرنگی و خیار در هر دو سیستم مدیریت و در توت فرنگی (در سیستم مدیریت معمولی) مانند دیازینون بالاتر از حد مجاز وجود داشت. در دوره سه ماهه نمونه برداری از اردیبهشت تا تیرماه در نمونه های برداشت شده از خیار و گوجه فرنگی حشره کش دیازینون مشاهده شد. بالاترین مقدار این حشره کش در خیار در خرداد ماه با مقدار 2/81 میلی گرم در کیلو گرم و در گوجه فرنگی در اردیبهشت ماه با 3/62 میلی گرم در کیلوگرم مشاهده شد. علاوه بر مصرف زیاد این حشره کش ها، دلیل پایداری بالای آن در محیط گلخانه احتمالا دلیل یافت شدن این ترکیب در تمام دوره نمونه برداری است. دیازینون در خیار در نیمه اردیبهشت و در گوجه فرنگی در اوایل خرداد بالاترین میزان را نشان داد. تفاوت بین میزان غلظت دیازینون در فروردین و اردیبهشت معنی دار بوده (0/013 p < ). تفاوت معنی داری بین میزان غلظت دیازینون در بین ماههای اردیبهشت و تیر ماه نیز مشاهده شد (0/021 p < ). در گوجه فرنگی تفاوت بین ماههای اردیبهشت و تیر ماه معنی دار بود (0/006 p < ). از نتایج این پروژه می توان بر تاثیر معنی دار کاهش فراوانی و غلظت آفتکشها در نتیجه اعمال سیستم های مدیریتی را مشاهده نمود. کلمات کلیدی: مدیریت تلفیقی ؛ باقیمانده حشره کشها و کنه کشها؛ گوجه فرنگی ؛ خیار؛ توت فرنگی