بررسی تکثیر غیرجنسی ملچ ‭( glabra Vlmus) ‬به روشهای کشتبافت، ریزپیوندی و قلمه

عوامل موثر در استریل، شاخه زایی، طویل شدن شاخه و ریشه زایی سه ژنوتیپ ملچ ‭(Ulmus glabra) ‬مورد بررسی قرار گرفت. یکی از ژنوتیپها در فاز رویشی و 2 ژنوتیپ در فاز زایشی بودند. جوانه های جانبی و انتهایی از گیاهانی که در محیط طبیعی در جنگل رشد یافته بودند به عنوان ریز نمونه مورد استفاده قرار گرفت. بهترین روش استریل استفاده از الکل ‮‭70‬ درصد به مدت 5 دقیقه، حذف فلسها تا آخرین لایه های ممکن و استفاده از هیپوکلریت سدیم 2 درصد به مدت ‮‭30‬ دقیقه بود. بهترین محیط کشت ‭DKW ‬همراه با 1 میلی گرم در لیتر ‭BA ‬و ‮‭0/01‬ میلی گرم در لیتر ‭IBA ‬انواع ویتامینها و اسیدهای آمینه بود. ژنوتیپ جوان که هنوز در فاز رویشی بود بیش از دو ژنوتیپ دیگر قدرت تکثیر داشت و مقدار کولوس کمتری تولید می کرد. هرچه مقدار سیتوکینین افزایش می یافت مقدار تولید کولوس نیز بیشتر می شد. ژنوتیپها از نظر سهولت ریشه زایی نیز با یکدیگر متفاوت بودند. در تقسیم شاخه ها به دو قسمت فوقانی و تحتانی در هنگام بازکشت، قسمتهای فوقانی بطور مشخصی شاخه زایی کمتر و ریشه زایی بهتری از خود نشان دادند و قسمتهای تحتانی شاخه زایی بیشتر و ریشه زایی کمتری داشتند. استفاده از مقادیر کم ‭IBA ‬و یا حذف آن برای ریشه زایی مناسب تر بود. تقریبا صد در صد شاخه های بدون ریشه وقتی مستقیما به خاک انتقال می یافتند ریشه دار می شدند. استقرار این گیاهان در مزرعه با موفقیت کامل انجام شد. بررسی ریشه زایی قلمه ها نشان داد که درصدی از قلمه های گیاهان جوان و بالغ این گونه توانایی ریشه دار شدن را دارند. قلمه هایی که از پاجوش گیاهان بالغ گرفته شده بود بالاترین توانایی ریشه زایی را از خود نشان دادند. پیوند جوانه های گیاهان بالغ بر روی گیاهان جوان بذری در شرایط طبیعی موفقیت آمیز نبود. کلید واژه ها: ملچ ‭(Ulmus glabra)- ‬کشت بافت- ریز ازدیادی- شاخه زایی- ریشه زایی- سازگاری