بررسی شدت نورنسبی و طول مدت تابش در جامعه انجیلی- ممرزستان (مطالعه موردی در بخش پاتم جنگل آموزشی خیرود)

نور تنها عامل اکولوژیک قابل کنترل در تودههای جنگلی بوده و با توجه به تغییرات میزان و شدت آن در شرایط مختلف زمانی و مکانی، آگاهی جنگلشناس در مورد رفتار این عامل در توده به منظور بکارگیری مؤثر آن در عملیات پرورشی، ضروری است. در این پژوهش شدت نور نسبی (درجه تاج پوشش) و طول مدت تابش در جامعه انجیلی- ممرزستان و رابطه مقدار نور و نوع گونههای مستقر در توده مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور پس از جنگلگردشی در سری پاتم جنگل خیرودکنار دو پارسل ( 109 و 110 ) که دارای تیپ مورد نظر و بیانگر شرایط جامعه بودند، انتخاب و دو پلات 10 آری دایرهای در آنها تعبیه گردید. درختان داخل پلات به تفکیک گونه مشخص و قطر برابر سینه و ارتفاع آنها اندازه- گیری شدند. برای اندازهگیری شدت نور نسبی، دوربین مجهز به عدسی چشم ماهی مورد استفاده قرار گرفت. بدینترتیب از سطح بالای هر پلات عکس گرفته شد و پس از چاپ عکسها، شدت نور نسبی و طول مدت تابش به روش دستی با استفاده از شبکههای مختلف محاسبه گردید. نتایج نشان داد که تعداد درختان بین 35 تا 46 اصله در قطعات نمونه بود که 32/5 تا 60 درصد آن متعلق به انجیلی و 28/5 تا 35 درصدآن مربوط به ممرز میباشد. سهم سایر گونه ها بین 11تا 32 درصد در توده بود. پراکنش قطری بین 8 تا 102 سانتیمتر و ارتفاع آنها از 7/8 تا 36/6 متغیر بود. در این مطالعه با بررسی تجدیدحیات و مشاهده تعداد کم نهالهای انجیلی وممرز میتوان نتیجهگیری نمود که این مقدار نور دریافتی که بین 25 تا 30 درصد محاسبه شدهاست برای استقرار گونههای نورپسند ونیمه نورپسند مثل انجیلی و ممرز کافی نیست و در کنار چرای دام و دخالتهای انسانی، کمبود نور یکی از عوامل کمبود تجدیدحیات در این تودههاست. پیشنهاد میشود عملیات جنگلشناسی متناسب با ساختار توده به منظور تنظیم نور برای استقرار تجدیدحیات صورت گیرد

Keywords:

انجیلی , شدت نور نسبی , طول مدت تابش , ممرز