گزارش جهانی سرمایه انسانی 2017 آماده سازی مردم برای آیندۀ کار

نوع محتوی: طرح پژوهشی
Language: Persian
Document ID: R-1103636
Publish: 6 March 2019
View: 239
Pages: 70
Publish Year: 1397

نسخه کامل Research منتشر نشده است و در دسترس نیست.

  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Research:

Abstract:

شاخص جهانی سرمایه انسانی 2017، تعداد 130 کشور را از لحاظ چگونگی توسعه سرمایه انسانی در یک مقیاس صفر (بدترین) تا 100 (بهترین) رتبه بندی می کند و این کار را از چهار بعد -ظرفیت، بکارگیری، توسعه و دانش فنی- و 5 گروه سنی متفاوت -0 تا 14 سال؛ 15 تا 24 سال؛ 25 تا 54 سال؛ 55 تا 64 سال؛ و 65 سال و بیشتر- انجام می دهد تا نمای کاملی از پتانسیل سرمایه انسانی یک کشور به دست آورد. این می تواند به عنوان ابزاری برای ارزیابی پیشرفت در بین کشورها و تعیین فرصت های آموزش و تبادل دانش بین کشورها به کار گرفته شود. کلاوس شواب، بنیانگذار و رییس هیات مدیره مجمع جهانی اقتصاد به عنوان ناشر «گزارش جهانی سرمایه انسانی 2017؛ آماده سازی مردم برای آینده کار» در مقدمه این گزارش نوشته است: جهان مملو از ثروت عظیم استعداد انسانی است. ابتکار و نوآوری در اقدامات ما، نه تنها ابزاری را برای مواجهه با چالش های زمانه در اختیار ما قرار می دهد، بلکه همچنین به طور حیاتی در ساختن آینده ای فراگیرتر و انسان محورتر به ما کمک می کند. با این حال، غالبا پتانسیل انسانی درک نشده، و به واسطه این اعتقاد منسوخ و غیرواقع بینانه در بین برخی از سیاست گذاران، مبنی بر اینکه سرمایه گذاری بر زیربخش کوچکی از نیروی کار بسیار ماهر به تنهایی می تواند پیشران رشد جامع و پایدار باشد، مغفول مانده است. گزارش جهانی سرمایه انسانی 2017 یک معیار جدید برای رهبران به منظور ساخت نیروی کار آینده ارایه می کند. رویکردی که این گزارش دنبال می کند بر این اصل استوار است که تمام افراد، شایسته فرصت های برابر برای پرورش استعدادهای خود هستند، و این رویکرد ابزاری را برای رهبران جوامع فراهم می کند تا بتوانند تغییراتی را که ما امروزه در موج اتوماسیون شاهد هستیم هدایت نموده و گذار به سمت انقلاب چهارم صنعتی را با موفقیت رهبری نمایند. شاخص جهانی سرمایه انسانی، ابزاری را برای سنجش مولفه های قابل سنجش پتانسیل استعداد جهان فراهم می کند. ما امیدواریم که با سنجش منابع استعداد کشورها بر اساس توانایی افراد در کسب، توسعه و بکارگیری مهارت ها در زندگی شغلی، تغییر اساسی و درستی در نظام های آموزشی ایجاد کنیم، به طوری که آموزش مطابق با نیازهای نیروی کار آینده باشد. مدیریت این گذار به سمت سرمایه گذاری عمیق تر در پتانسیل انسانی در خلال انقلاب چهارم صنعتی، یکی از مهمترین چالش های سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و اخلاقی است که امروزه با آن مواجه هستیم. کار ما در مجمع جهانی اقتصاد با عنوان اقدام سیستمی برای شکل دهی آینده آموزش، جنیست و کار[1]، جایگاهی را برای همکاری رهبران برای مواجهه با این چالش ها فراهم می کند. این اقدام، توسعه آموزش هایی که مطابق با نیازهای آینده باشند، نیروی انسانی که آمادگی بهتری برای تغییرات در بازارهای نیروی کار داشته باشد، فرصت هایی برای ایجاد اشتغال و ساختارهایی که اجازه تسهیم عادلانه عواید صرف نظر از جنیست، سن یا نژاد را بدهند، ترویج می کند. این اقدام، جدیدترین دانش از جمله این گزارش را به مدیران و عموم افراد برای تصمیم گیری آگاهانه تر ارایه نموده و سکویی اجرایی را برای اجماع و تشریک مساعی بین رهبران فراهم می کند.