مطالعه تطبیقی حقوق زنان درایران وکنوانسیون های بین المللی و قوانین کشورهای دیگر

یکی از بحث های جنجال برانگیز و سفسطه آمیزی که از قدیم الایام تاکنون در جوامع علمی مطرح و دچار نظریات افراطی وتفریطی شده، موضوع «حقوق زنان» است. برخی از نویسندگان و گویندگان، در دفاع از شعار آزادی زنان و احقاق حقوق آنان به قدری اغراق و افراط می کنند که گویا مرد و زن هیچ وجه تمایزی در مراحل مختلف تعقل و تفکر، عواطف و احساسات، توانجسمی و ... ندارند. دسته دیگر با صد و هشتاد درجه تفاوت، زنان را انسان نمیپندارند بلکه آنان را حیوان یا شیطان و ارواحخبیثه یا اشیایی ابزارگونه برای استفاده انسان ها (مردها) می شناسند. حقوق اساسی در هر جامعه و ملتی از باورها، ارزش ها وآرمان های آن اثر می پذیرد و اصلی ترین و بدیهی ترین حقوق فردی و اجتماعی افراد را شامل می شود. هر فردی به عنوانعضوی از جامعه باید از این حقوق برخوردار گردد .با این حال زنان به عنوان نیمی از جمعیت هر جامعه، همواره از بسیاری ازحقوق مسلم خود محروم بوده اند .یکی از برجستگی های حقوق بین الملل در نیمه اول قرن حاضر توسعه فراوان آن در زمینهحقوق بشر و زنان می باشد .از پایان جنگ جهانی دوم با تأسیس سازمان ملل متحد که وظیفه اش حفظ صلح و امنیت بینالمللی و حمایت از حقوق بشر و حق توسعه می باشد، تاکنون وضعیت زنان دستاویز بسیاری سند حقوقی بین المللی بوده کههر یک ازاین اسناد نشان دهنده و منعکس کننده مشکل خاصی در رابطه با امور زنان می باشد. این درحالیست که اخیراً درپی گسترش روزافزون موضوعات حفظ و ترویج احترام بر حقوق و آزادی های بشر که درمکتب دین مبین اسلام نیز از آن بهعنوان کرامت انسانی سخن به میان آمده است، دفاع از حقوق بشر به طور فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است . در اینمقاله ما را همین بس که راهی اگرچه باریک برجویندگان حقیقت بگشاییم و امکان نقد و چالش را محقق سازیم. چالشی کهزمینه را برای دستیابی به حقوق از دست رفته زن در دنیا که از او فقط استفاده ابزاری و تبلیغاتی می شود، تا حدی فراهم کند.

Keywords:

حقوق زن , کنوانسیون بین المللی , قوانین ایران , تبیعض