مقایسه رضایت از زندگی و شادکامی مادران دارای فرزند با اختلال رفتاری، اوتیسم و بیش فعالی توام با نقص توجه

پژوهش حاضر با هدف مقایسه شادکامی و رضایت از زندگی مادران دارای فرزند با اختلال رفتاری، اوتیسم و بیش فعالی توام بانقص توجه شکل گرفت. طرح پژوهش از نوع علی – مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش کلیه شامل مادران با فرزند بیشفعال، اختلال رفتاری و اوتیسم بودند که در نیمه دوم سال ۱۳۹۷ به مراکز درمانی و کلینیک های روانشناسی شهر تهرانمراجعه کردند. از میان آنها تعداد ۹۰ نفر، ۳۰ نفر مادران با فرزند ADHD؛ ۳۰ نفر ماداران با فرزند اوتیسم و ۳۰ نفر ماداران با فرزند دارای اختلال رفتاری به صورت هدفمند انتخاب شده و با استفاده از پرسشنامه های شادکامی آکسفورد (۱۹۸۹) ورضایت از زندگی داینر و همکاران (۱۹۸۵) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از مدل آماری تحلیلواریانس و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد، میزان شادکامی در مادران دارای فرزندان ADHDبه مراتب بالاتر از مادارن با کودکان دارای اختلال رفتاری و اوتیسم است. با وجود این، میان رضایت از زندگی مادران در گروهها تفاوت معناداری دیده نشد.

Keywords:

شادکامی , رضایت از زندگی , اختلال رفتاری , اوتیسم و بیش فعالی توام با نقص توجه