بررسی تطبیقی مفهوم و نقش محله در محلات سنتی ایران و واحد همسایگی در الگوی توسعه پایدار

یکی از مفاهیم جدید در شهرسازی واحد همسایگی است. واحد همسایگی در حوزه برنامه ریزی و طراحی، توجهبسیاری از محققین را به خود معطوف کرده است . نقش این مفهوم در شکل گیری اجتماعات محلی و در ارتباطبا شاخص های مختلف اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و کالبدی است . هدف از این پژوهش، بررسی تطبیقیمفهوم محله و نقش آن در معماری سنتی ایران و معماری معاصر و بررسی معنای - محتوایی محله در الگویتوسعه پایدار می باشد. بالا بودن کیفیت در یک محله از جنبه های مختلف به سرعت بروی کیفیت کل شهرتاثیر می گذارد. در راستای اهداف توسعه پایدار ، هویت و همبستگی های محله ای گذشته را به محلات امروزیبازگردانده و در عین حال پاسخگوی نیازهای کنونی ساکنین باشد. تا در نهایت بتوان به اهداف مورد نظر یعنیاحیا ساختار کالبدی محله و تقویت هویت کالبدی و اجتماعی آن برای ساکنین دست یابد. در این پژوهش ازروش تحقیق توصیفی استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان میدهد که مهم ترین عامل در معنیپذیری واحد همسایگی، انسجام و پیوستگی کالبدی و در محلات سنتی، اجتماع پذیری و روابط فرهنگی آن می باشد.

Keywords:

محله , واحد همسایگی , محله سنتی , معماری معاصر , توسعه پایدار