مفهوم بیوفیلیک و تاثیر آن در معماری سبز و پایدار

امروزه زندگی انسان بدلیل وجود پیشرفت های صنعتی و فناوری از طبیعت جدا شده و محیط زیست او چیزی به جزساختمان و ماشین نیست. انسان امروزی از محیط طبیعی خود به شدت دور شده و این قطع ارتباط انسان با طبیعتمشکلات نه تنها مشکلات جسمی بلکه مشکلات روحی و روانی را برای انسان به وجود آورده است. نیاز بشر برایهمبستگی و پیوند با دنیای طبیعی نیازی است فطری که درک و فهم این نیاز و انتقال مفاهیم آن در طراحی ساختمانها و محیط های زندگی باعث افزایش کیفیت زندگی بشر خواهد شد. مشاهدات بسیار زیادی وجود دارند که نشان میدهند محیط هایی که با درک این نیاز طراحی می شوند باعث افزایش بهره وری، بهبود عملکردهای ذهنی و جسمی،آسودگی خاطر،رضایت شغلی، کاهش استرس، سلامتی و شادابی و ...می شوند لذا در دوران معاصر و در شهرهای امروزیحین طراحی ساختمان ها و محیط های زندگی، ضرورت توجه به مفهوم بیوفیلیا که باعث پیوستگی عملکرد و سلامتی وحالات احساسی ساکنان و افراد شده و منجر به واکنش های مثبت درمحیط پیرامون می گردد محسوس است. برایبازگشت انسان به طبیعت معماری می تواند نقش بسیار مهمی را ایفا کند. معماری بیوفیلیک در پی پیوند دوباره انسان باطبیعت است. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از اصول معماری بیوفیلیک بر ابعاد وجودی انسان در طراحی بناهامی باشد. با توسعه ی دانش روانشناسی محیطی و متنوع شدن رویکردهای طراحی معماری، این موضوع شایان توجهبیشتر شده و امکان بررسی دقیق تر آن با توجه به نیازهای محیطی کاربران فضا و به منظور به کارگیری هدفمند اینتاثیرات در راستای اهداف طراحی و ایجاد تجربه ی روان شناختی و احساسی مثبت در ساکنین، فراهم گردیده است.ارتباط معماری و طبیعت با استناد به خصوصیات محوری معماری بیوفیلیک و فرضیات مطروحه در آن در طراحی فضاهاو مولفه های روان شناختی ساکنین تحلیل می شود.

Keywords:

معماری , معماری منظر , بیوفیلیک , برنامه ریزی شهری