اثربخشی آموزش مبتنی بر حل مسئله بر انگیزش پیشرفت و خلاقیت در دانش آموزان مقطع ابتدایی

پژوهش حاضر بر حسب هدف کاربردي و مداخلات مورد نظر، از نوعپژوهش هاي نیمه تجربی است طرح پژوهش آن، پیش آزمون– پسآزمون دو گروهی با گروه کنترل نابرابر می باشد، که با هدف بررسیاثربخشی آموزش مبتنی بر حل مسئله بر انگیزش پیشرفت وخلاقیت در دانش آموزان مقطع ابتدایی انجام شده است. جامعهآماري این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان نیشابور در سا ل تحصیلی 1397-1398 به تعدا د 3640 نفر، بوده است و نمونه آماري مورد بررسی این پژوهش شامل 30 نفر از دانشآموزان بود که به روش نمونه گیري خوشه اي انتخاب و به تصادفی دردو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. برايجمع آوري اطلاعات از پرسشنامه هاي سنجش خلاقیت تورنس(1992) و سیاهه انگیزه پیشرفت شولر، تورنتون، فرین آپ وهنسون (2004) استفاده شده است. ابتدا آزمودنی ها مورد پیشآزمون قرار گرفتند. سپس، جلسات آموزش مبتنی بر حل مسئله بهمدت 6 جلسه 2 ساعته براي گروه آزمایش اجرا شد، اما گروه کنترلهیچ مداخله شناختی رفتاري دریافت نکرد. پس از پایان دوره درمان،از هر دو گروه با استفاده از ابزارهاي پژوهش پس آزمون به عمل آمد.نتایج پژوهش براساس آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره نشانداد که آموزش مبتنی بر حل مسئله بر انگیزش پیشرفت و خلاقیت در دانش آموزان مقطع ابتدایی اثربخش است (p<0/05).

Keywords:

آموزش مبتنی بر حل مسئله , انگیزش پیشرفت , خلاقیت