اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر دردهای مزمن

دردي که بعد از بهبودي باقی می ماند و یا در نبود هیچ آسیبی در بافت وجود دارد، درد مزمن نامیدهمی شود. درد هاي مزمن، یکی از موضوعات مهم سلامت عمومی است که در جهان شیوع 20 تا 25 درصددارد و چالش هاي زیادي را در زندگی افراد به وجود می آورد. هدف پژوهش حاضر، اثربخشی درمانمبتنی بر پذیرش و تعهد بر ادراك درد بیماران مبتلا به درد مزمن بود. براي این منظور، طی یک پژوهشنیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل و پیگیري، 30 نفر از بیماران مبتلا به دردمزمن، به صورت نمونه گیري دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترلکاربندي شدند. برنامه ي درمانی رویکرد پذیرش و تعهد در طی 10 جلسه به صورت گروهی روي گروهآزمایش اجرا شد وگروهها قبل و بعد از مداخله، با پرسشنامه ي شدت درد مگ گیل مورد ارزیابی قرارگرفتند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ادراك شدت درد بیمارانمبتلا به درد مزمن تاثیر گذاشته و کنارآیی آنها را با جنبه هاي درد افزایش داده است و این تغییرات درطول زمان پایدار بوده است. یافته هاي این پژوهش از این مفروضه حمایت می کند که رهایی از درددرگرو سوگیري افراد براي عدم کنترل درد است. این پژوهش نشان داد که اجتناب و کنترل درد راه هايناکارآمدي هستند و درد به معناي ناتوانی نیست.