چشم اندازهای معماری سازه های آبی در مدیریت شهری و توسعه پایدار

یکی از مهمترین و محسوس ترین سازه های شهری، سازه های آبی است. این واقعیت فرصت های مهمی را برای مدیریتبهینه مصرف آب فراهم می آورد. این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع دسته اول پژوهشی و رویکرد پژوهش های میان- رشته ای نگاشته شده، درصدد است تا فرصت های به دست آمده از طراحی مناسب سازه های آبی را در مدیریت شهری و نیز توسعه پایدار بررسی کند. پیشینه فرهنگ و تمدنی ایران نشان دهنده استفاده از سازه های آبی با منظورهایگوناگون است. مدیریت شهری می تواند استفاده های گوناگونی همانند زیباسازی شهر و جذب گردشگر را از معماری سازه هایآبی ببرد. برای دستیابی به این هدف، لازم است که پیوست نگاری فرهنگی در معماری سازه های آبی و نیز توجه به گونه شناسیسازه های آبی در دستور کار کنشگران مدیریت شهری قرار گیرد. البته در این راه چالش هایی همانند تفاوت در میزانتوسعه یافتگی شهرها و نیز چالش های مادی در معماری سازه های آبی وجود دارد که باید بر آنها چیره شد. پیامدهایاستفاده از معماری سازه های آبی در مدیریت شهری نیز ارزشآفرینی معماری سازه های آبی و شکوفایی گردشگری و اقتصادشهری است. این پژوهش دریافته است که با وجود آن که مدیریت شهری در استفاده از معماری سازه های آبی با چالش هاییهمانند ناهمگونگی در شهر مواجه است اما استفاده مناسب از آن می تواند پیامدهای سازندهای را در کوتاه مدت و نیز بلندمدت بههمراه آورد.

Keywords:

سازه های آبی , معماری , طراحی شهری , مدیریت شهری , توسعه پایدار