درک، کشف و مواجهه با فضا در فرآیند تمرین های تأاتر فیزیکال

تعامل و ارتباط بدن کنشگران با فضا یکی از مهمترین پارامترهای تمرین ها و اجراهای بدن محور محسوب می شود زیرا بدون همواره خود را از طریق مواجهه با فضا درک می کند. از این رو گروه های اجرایی در طول فرآیند تمرین و اجرا ه مواره به دنبال متد، شیوه و روشی هستند تا به کارگیری آن، «کنشگران، اجرا گران و هنر جویان» را ملزم سازند تا فضای پیرامونشان را مورد بازشناسی قرار داده و درک و آگاهی عمیق تری از بدن خود در فضا پیدا کنند. هدف اصلی این پژوهش این است که با معرفی فضا، بررسی انواع فضا و آموزش تمرین های فضایی گامی مؤثر در راستای افزایش آگاهی، درک، کشف و مواجه با فضا و درک بدنی آن توسط هنرجویان در حین فرآیند تمرین و اجرا بردارد. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و اینترنتی تدوین شده است. فرضیه اصلی در این پژوهش آن است که فرایند درک، کشف و مواجه با فضا و آموزش تمرین های فضایی به هنرجویان کمک می کند تا از طریق آموزش حرکات بدنی متنوع، پتانسیل و محدودیت های فیزیکی بدن خویش را کشف کرده و به درک عمیق تری از بدن خود دست پیدا کنند. همچنین تلاش می شود به این سوالات پاسخ داده شود که فرایند درک، کشف و مواجه با فضا و آموزش تمرین های فضایی، چه کمکی به درک فیزیکی هنرجویان و شکوفا کردن توانمندی های ذاتی و بالقوه بدنی آنها می کند؟ و چه جنبه های ارتباطی و ویژگی هیا حرکتی در بدن انسان موجب تولید فضا می شودند؟ در نتیجه گیری تصریح شده است که آشنایی و یادگیری مفاهیمی همچون فضای عمومی، فضای شخصی، فضای محدود، فضای تعاملی می تواند هنرجویان را در درک بدنی مفهوم فضا یاری رساند. همچنین در ادامه عنوان شد که تمرین های فضایی همچون «بیدار شدن پاها»، «راه رفتن»، «راه رفتن با چشمان بسته»، «گوش دادن به بدن»، «پاسخ به فضا»، «آغوش»، «واکنش نشاندادن به اشیاء»، «برقراری ارتباط و در دسترس بودن»، «مشارکت یا همکاری»، «شریک سایه»، «کار کردن با موسیقی»، «گذاشتن از قطر»، «هنر آنی»، «تمرین ماهی» و «اعتماد» می تواند موجب افزایش مهارت و توانایی هنرجویان در برقراری ارتباط با خود، دیگر هنرجویان و محیط پیرامونشان شود

Keywords:

فضا , فضای عمومی , فضای شخصی , فضای محدود , فضای تعاملی , تمرین های فضایی