بررسی تحلیلی سیماو منظرشهری بر فضاهای سبز

توسعه بی رویه شهرها در کشورهای در حال توسعه از جمله ایران، مشكلات فراوانی را به وجود آورده است که یكی از اینمشكلات، ساخت و سازهای بی رویه بدون در نظر گرفتن استانداردها و بی توجه به محیط زیست شهری می باشد. همینامر باعث شده که میزان فضای سبز شهری در مقایسه با مساحت شهرها و سرانه های در نظر گرفته شده، بسیار کاهشیابد، بنابراین وضعیت موجود شهرها، نه تنها حكم بر ایجاد فضاهای سبز در سطح وسیع و با برنامه ریزی دقیق می نماید،بلكه بیش از هر زمان دیگر طالب فضاهای سبز وسیع به منظور برقراری موازنه برای بهبود وضعیت محیط زیست می باشد.با اهمیتی که فضای سبز در محیط شهری برای مردم دارند نیاز به تحلیلی است که بتوان نقاطی از فضاهای سبزی را که درحال حاضر وجود دارد وحتی در آینده می توان با پیش بینی بهینه در استقرار فضای سبز در شهر دست یافت، را می توان بارویكرد کاربرد اکولوژی سیمای سرزمین نشان داد. دراین مقاله سعی براینست که اصطلاحات مبانی پایه سیمای سرزمین رامطرح کرده و متریک هایی که در بررسی این مكان ها استفاده می شود را توضیح داده شود و با استفاده از آن ها به وضعیتموجود فضای سبز و راه حل هایی برای بهتر شدن آن ها بیان نمود.

Keywords:

فضای سبز , محیط زیست , اکولوژی سیمای سرزمین , متریک